کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی – فصل ۱۲: رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی

کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی – فصل ۱۲: رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات رایگان

کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی

فصل ۱۲

رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی

کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای، واشنگتن، ایالات متحده

سری کتاب های علوم ناتو برای صلح و امنیت

اسپرینگر

۲۰۱۴

فصل ۱۲

رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی

چکیده

کاربرد و استفاده بالقوه ابزارهای پراکنده سازی رادیولوژیکی (RDD) یا بمب کثیف به وسیله گروه های تروریستی به عنوان یک احتمال در عصر معاصر یعنی قرن بیست و یکم به شمار می آید. از دهه ۱۹۹۰، شاهد قاچاق مواد رادیواکتیویته در برخی از کشورها هستیم که شامل مقادیر مکفی جهت ساخت یک بمب کثیف می باشد. تأثیرات انفجار یک RDD بر روی سلامت اشخاص احتمالا بر مبنای انرژی ذره و میزان استنشاق، بلع و یا جذب پوستی ذرات آلفا، بتا و گاما متغیر می باشند. فعالیت منبع رادیواکتیویته در ارتباط با دیگر متغیرها همانند شکل ناحیه مورد استفاده، تراکم جمعیت، موقعیت محلی باد و عوامل تاثیر گذار دیگر مد نظر هستند. انفجار یک RDD حتی می تواند منجر به آلودگی منابع آب، غذا و دیگر ذرات قابل مصرف شود. صدمه دیدگی فیزیولوژیکی و روانشناختی که به واسطه انفجار یک RDD به وجود می آید به احتمال زیاد بیشتر از تأثیرات به وجود آمده ناشی از آلایندگی رادیواکتیویته می باشد. با در نظرگیری بوجود آمدن عواملی نظیر ترس با توجه به یک پیچیدگی شناختی، رفتاری، احساسی و روانشناسی، یک حادثه انفجار RDD می تواند منجر به بروز آسیب های روانی و همچنین فیزیکی شود. آزمایشات انجام شده و سیستم های ریاضیاتی جهت محاسبه دوزهای رادیواکتیو که در زمان انفجار یک RDD به وجود می آیند، همراه با فناوری ها و تکنیک های جدید در زمینه آمادگی، رویارویی و نشان دادن پاسخ مناسب در برابر حوادث رادیولوژیکی و ریکاوری آنها همگی مورد نظر قرار گرفته و توسعه یافته اند. با وجود آنکه می توان حتی بدترین سناریو را در نظر گرفت، استراتژی های پاسخ جامع و فعال را می توان به گونه ای بکار گرفت که قابلیت کاهش معنی دار صدمه دیدگی های ناشی از انفجار یک بمب کثیف به وجود آید.

۱۲ـ۱٫ مقدمه

تروریسم هسته ای یکی از بالاترین نگرانی ها در ارتباط با رویارویی با مسئله تروریسم به شمار می آید. با وجود آنکه حاصل آوردن مواد قابل شکافت به منظور استفاده در سلاح ها خود یک فرآیند چالش برانگیز برای سازمان های تروریستی به شمار می آید و با در نظرگیری این احتمال که گروه های تروریستی احتمالاً قابلیت چندانی در زمینه ساخت یک ابزار هسته ای آماده یا بمب هسته ای خام ندارند، نگرانی اصلی از این مورد  نشأت  می گیرد که گروه های تروریستی با انگیزه بسیار بالای، چه به صورت فردی یا در یک حالت فعال در سازمان های بزرگتر، از قابلیت انفجار یک ابزار پراکندگی رادیولوژیکی (RDD)، که اصطلاحاً تحت عنوان بمب کثیف نیز شناخته می شود برخوردار گردند [۴، ۶].

در آوریل ۲۰۰۹ نشست امنیت هسته ای در واشنگتن برگزار شد. یکی از اهداف اصلی این نشست توسعه تلاش های بین المللی جهت ایجاد امنیت کافی در برابر مواد هسته ای خطرناک در کل جهان در خلال یک دوره ۴ ساله بوده است. در مارس ۲۰۱۲، نشست امنیت هسته ای دوم نیز در شهر سئول (کره جنوبی) برگزار شد. رئوس مطرح شده در این کنفرانس نظیر به حداقل رسانی میزان مواد هسته ای انباشته شده، ممانعت از خرابکاری در راکتورهای هسته ای و ایجاد یکسری از ویژگی های طراحی و مبنایی خاص در مواجهه با خطرات به وسیله ۵۳ کشور مشارکت کننده و چهار سازمان بین المللی (شامل سازمان ملل (UN)، اتحاد اروپا (EU)، آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) و اینترپل (INTERPOL) مشخص شده و متعاقبا بررسی مقوله های مرتبط اعمال شد. در انتهای این کنفرانس و در یک نشست خبری، رئیس جمهوری کره جنوبی لی میانگ بک اینگونه اذعان داشت که: “با وجود آنکه صدمه دیدگی ناشی از تروریسم رادیولوژیکی به گستردگی تروریسم هسته ای نمی باشد، احتمال زیادی در وقوع چنین حوادثی وجود داشته که خود می تواند تأثیرات زیادی بر روی مؤلفه های مختلف نظیر بخش های اقتصادی و همچنین مسایل روانشناختی داشته باشد” [۲۱].

با وجود آنکه هیچ گونه حمله ای با عامل های رادیواکتیو رخ نداده است، دسترسی نسبتا آسان به برخی از این مواد و ایجاد استراتژی های جدید در زمینه مسایل تروریستی در قرن بیست و یکم، ما را بر آن می دارد تا قابلیت ارزیابی دقیق احتمال وقوع خطرات مربوطه را داشته باشیم و از این طریق بتوانیم نسبت به ارتقای برنامه های استراتژیک جهت تشخیص و ممانعت از آنها اقدام نموده و در نهایت به صورت مؤثر پاسخ مکفی را ارائه دهیم. همانگونه که الکساندر [۱] خاطرنشان می سازد: “در عین آنکه می توان یک الگوی کلی در خصوص رفتار جنایی کلیه تروریست ها را در نظر گرفت، ویژگی های عملیاتی گروه های تروریستی منوط به انگیزه ها و قابلیت های هر کدام از آنها را می توان به طور قابل توجهی متغیر در نظر گرفت”.

۱۲ـ۲٫ بمب های کثیف یا ابزاره های پراکنده ساز مواد رادیولوژیکی (RDDs)

عبارت بمب کثیف به ابزاره های پراکنده سازی مواد رادیولوژیکی (RDDs) اشاره دارد که با استفاده از مواد انفجاری شیمیایی (باروت، دینامیت، سمتکس، C-4) ساخته شده و در یک محوطه کوچک (نظیر آمپول، ویال یا هر گونه مخزن دیگر) که معمولاً در بیمارستان ها، صنایع، مراکز تحقیقاتی هسته ای و بیوشیمیایی، یا تأسیسات استریل سازی مواد غذایی یافت می شوند، جای می گیرد.

به واسطه تعدادی از حوادث قاچاق غیرقانونی مواد هسته ای در طی دهه ۱۹۹۰، آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) اقدام به دسته بندی منابع رادیواکتیویته به پنج رده مختلف از بیشترین الی کمترین احتمال سمی رادیولوژیکی نموده است. هدف این دسته بندی ارتقای تصمیم گیری در خصوص ریسک و کمک به کشورها در زمینه مهیاسازی برنامه های اضطراری و پاسخ در برابر حوادث رادیولوژیکی می باشد [۱۲]. دسته ۱ به رادیوایزوتوپ های بکار گرفته شده در ژنراتورهای ترموالکتریکی برای ماهواره ها (Sr-90، Pu-238، Po-210)، استریل سازی مواد غذایی و مواد بیمارستانی (Co-60، Cs-137) و تله تراپی برای مداوای سرطان (Co-60، Cs-137) اشاره دارد. دسته ۲به رادیوایزوتوپ های مورد استفاده قرار گرفته در گاما گرافی صنعتی، تحلیل های جوش و آزمایشات مواد (Co-60، Ir-192)، و براکی تراپی برای مداوای سرطان (Co-60، Ir-192) اشاره می نماید. دسته ۳ـ۵ نیز به رادیوایزوتوپ های بکار گرفته شده در فیزیک هسته ای یا لابراتوآرهای تحقیقات بیولوژیکی برای ردیابی مولکول ها در تحقیقات پزشکی و بیولوژیکی، و تا اندازه ای کاربرد در توموگرافی گسیل (C-11، F-18) اشاره دارد.

با وجود آنکه رادیونوکلئیدهای متعددی وجود دارند که می توان در یک RDD از آنها استفاده نمود، موارد ذیل به عنوان مؤلفه های خاص این مورد به حساب می آیند:

۱۲ـ۳٫ تأثیرات روحی و روانی تروریسم ابزاره های رادیولوژیکی

هدف اصلی یک بمب کثیف ایجاد هرج و مرج، وحشت گسترده، آسیب های مرتبط و بر جای گذاشتن تأثیرات روحی – روانی و فیزیولوژیکی در بین جمعیت می باشد. علاوه بر این تأثیرات، تروریست ها احتمالا تاثیرات مرتبط با زیان های اقتصادی و هزینه های رفع آلایندگی، که می بایست بعد از وقوع حمله اعمال شود، را نیز در نظر دارند. انفجار یک RDD می تواند منجر به آلودگی منابع آبی، غذایی و دیگر مایحتاج مصرفی شده و بنابراین سبب ایجاد شرایط جدی اجتماعی و از هم گسیختگی عمومی می شود.

با وجود آنکه RDD ها دیگر به عنوان سلاح های تاکتیکی نظامی به شمار نمی آیند، این مواد برای تروریست ها به واسطه دلایل فوق از اهمیت زیادی برخوردار هستند. دفع آلایندگی نواحی تحت تأثیر می تواند هزینه ای از چندین میلیون یورو الی صدها میلیون یورو را در برداشته باشد، که این هزینه خود منوط به رده بندی مواد رادیواکتیویته متغیر خواهد بود [۲۵]. در طی گسترش ابر رادیواکتیویته احتمال استنشاق، بلع و آثار پوستی رادیو نوکلوئیدها وجود دارد. در صورت انفجار یک بمب کثیف، علاوه بر قربانیان، چه از نقطه نظر فیزیولوژیکی و روانشناسی و یا هرگونه صدمه دیدگی مرتبط، این مورد موجب بروز معضل گسترده ای در خصوص مدیریت وظایف و پیچیدگی های لجستیکی بیمارستانی خواهد شد.

فرآیند مداوای مصدومان حوادث رادیولوژیکی کاملاً پیچیده و متغیر می باشد. افراد صدمه دیده می بایست در بیمارستان به وسیله متخصصان مختلف تحت مداوا قرار گیرند، که خود شامل بخش های مختلف خون، شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی، بواسطه ریسک سرطان، سرکوب سیستم ایمنی بدن و دیسکرازی خون می باشد (حادثه رادیولوژیکی در گوئینیا، ۱۹۸۸).

تاکنون، نکته تمرکز تحقیقات انجام شده بیشتر ارزیابی تأثیرات فیزیولوژیکی به وجود آمده به واسطه انفجار یک RDD غالباً بر مبنای موارد تجربی ناشی از حوادث مرتبط با نیروگاه برق هسته ای نظیر حادثه تریمایل آیلند (۱۹۷۹، ایالات متحده) و حادثه چرنوبیل (۱۹۸۶، اتحاد جماهیر شوروی) بوده است. با توجه به ویژگی های رادیواکتیویته، و به واسطه عدم وجود اطلاعات، و مهمتر دستکاری اطلاعات برخی از رسانه های ارتباط جمعی، مردم غالباً از ترس عمیقی در این زمینه برخوردار می باشند. حادثه رخ داده در نیروگاه برق هسته ای دایچی فوکوشیما به عنوان یک پیامد سونامی مخرب که خود سبب شوکه شدن ژاپن در یازدهم مارس ۲۰۱۱ گردید، این حقیقت را آشکار نمود که تأثیرات اجتماعی در جهان دقیقاً نشأت گرفته از واقعیت های حقیقی نمی باشد، بلکه در مقابل غالباً این موضوع نشأت گرفته از راهکارهای ارائه شده به وسیله رسانه های ارتباط جمعی، گروه های ضد هسته ای و نهادهای غیر مسئول می باشد. پراکنده سازی و نشر اخبار نادرست یا شایعه های مطرح شده خود الهام گرفته از یک سری از سناریوهای اصطلاحاً آخرالزمانی می باشد که نتیجه آن را می توان در ایجاد استرس فراوان در بین جمعیت ژاپن مشاهده نمود.

…

۱۲ـ۴٫ سیستم های نظام مند برای محاسبه تأثیرات یک انفجار RDD

دوز رادیواکتیو ایجادی در یک انفجار RDD به وسیله تست های آزمایشگاهی و سیستم های نظام مند و قابل کنترل ریاضیاتی محاسبه می شود. برخی از این سیستم ها به طور ابتدا به ساکن برای حوادث بالقوه در نیروگاه های برق هسته ای توسعه یافته و در کشورهای مختلف به منظور محاسبه تأثیرات ایجادی ناشی از انفجار RDD بکار گرفته شده اند. داده های جوی محلی و میزان فعالیت منابع رادیواکتیویته به عنوان داده ها و مراجع اولیه به منظور محاسبه مقدار تنفس شده، و همچنین دوزهای خاص که اصطلاحاً تحت عنوان گراندشاین (groundshine) و کلودشاین (cloudshine) خوانده می شوند در نواحی انفجاری بکار گرفته می شوند. برخی از سیستم های مطرح شده در این زمینه عبارتند از:

• HOTSPOT، توسعه یافته به وسیله لابراتوآر ملی لارنس لیورمور ایالات متحده، [۱۱].

• HPAC (پیش بینی خطر و قابلیت ارزیابی)، توسعه یافته به وسیله آژانس کاهش خطرات دفاعی ایالات متحده [۹، ۱۰].

• RODOS (پشتیبانی از تصمیم گیری به صورت واقعی و در زمان حقیقی)، توسعه یافته تحت مدیریت برنامه های کمیسیون اروپا [۱۹].

• LASAIR (شبیه سازی لاگرانژی در زمینه پراکندگی و استنشاق رادیونوکلئیدها) انجام شده به وسیله دفتر فدرال آلمان برای محافظت در برابر تشعشع [۲۶].

سه سیستم اولیه بر مبنای الگوریتم گاوسی به شمار می آیند، در حالی که سیستم LASAIR از الگوریتم لاگرانژی استفاده نموده و به منظور پیگیری وضعیت و گوناگونی جوی محلی پس از بروز انفجار مورد استفاده قرار می گیرد. نگارش سیستم RODOS شامل هر دو ویژگی الگوریتم فوق می باشد. در صورت مقایسه این دو سیستم تحت شرایط یکسان نتایج مرتبط را می توان در یک فاصله حدوداً ۷۰۰ متری در جهت باد حاصل نمود. در فاصله کمتر، در جهت باد، سیستم  RODOS دوزهای  استنشاقی  کمتری  را حاصل می نماید.

…

۱۲ـ۵٫ مواد کنترل نشده رادیواکتیویته: جابجایی غیرقانونی، قاچاق و منابع یتیم

در بین مواد هسته ای، لازم است تا قابلیت تمایز بین مواد شکافت پذیر (مواد با قابلیت شکافت با نوترون ها – با توجه به هر میزان انرژی) نظیر U-235، Pu-239 و Pu-241، از یک سو و مواد شکافت پذیر (موادی که قابلیت شکافت با نوترون ها – با توجه به انرژی فراتر از حد آستانه) نظیر U-238 را داشته باشیم. مواد شکافت پذیر به عنوان مواد اصلی بمب های اتمی به شمار آمده و در فرآیند اولیه بمب های حرارتی هسته ای یا ترمونوکلیر بکار گرفته می شوند. بسیاری دیگر از انواع مواد رادیواکتیو در رشته های مختلف هسته ای، پزشکی، بیولوژی، منابع هیدروژنی، تولید انرژی، کشاورزی و تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرند.

آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) اقدام به ایجاد یک بانک اطلاعات در خصوص حمل و قاچاق غیرقانونی مواد (ITDB) با توجه به اطلاعات فراهم آمده به وسیله کشورهای عضو در خصوص اکتساب غیرقانونی، کاربرد، تملک و قاچاق مواد رادیواکتیو و مواد هسته ای نموده است. گزارش این بانک اطلاعات شامل معاملات غیرقانونی و قاچاق در بین مرزها و حوادثی نظیر گم شدن و کشف منابع رادیواکتیویته کنترل نمی باشد. در طی دوره ۱۹۹۳ ـ ۲۰۱۴، مجموع ۲۴۷۷ حادثه تأیید شده به وسیله این آژانس از طریق برخی از کشورهای عضو یا مشارکت کننده و کشورهایی که در این عرصه تعاملی ندارند، گزارش شده است. در بین این رخدادها، ۱۶ حادثه تأیید شده شامل تملک بدون مجوز اورانیوم با غنای بالا (HEU) و پلوتونیم کاملاً غنی شده (HEP) می باشد که در معاملات غیرقانونی در مرزهای بین المللی مشخص شده اند [۱۳]. با این وجود، ITDB حاوی مجموع کل رخدادهای حقیقی اتفاق افتاده نمی باشد. این تفاوت خود برایند عوامل متعددی می باشد که شامل این حقیقت نیز خواهد بود که چندین کشور عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی نیستند و یا آنکه برخی از دولت ها، چه به دلایل امنیت ملی یا دلایل امنیتی دیگر تمایلی در گزارش نمودن وضعیت کامل اینگونه موارد ندارند.

…

۱۲ـ۶٫ تشخیص مواد غیرقانونی رادیواکتیویته و همکاری های بین المللی

کنترل و نظارت بر قاچاق و جابجایی غیرقانونی و بازارهای زیرزمینی سلاح، مواد مخدر، مهاجرین و موارد دیگر به عنوان یک وظیفه بزرگ به شمار می آید. این مولفه به هنگامی به عنوان یک مشکل حادتر بشمار می آید که بررسی ها و بازبینی های دستی و دیداری همگی با مشکلاتی در ارتباط با مسایل قانونی و الزام جهت اعمال نظارت های غیرتهاجمی روبرو می گردند. در حدود ۱۰ میلیون محموله مواد رادیواکتیویته به صورت سالیانه در گوشه و کنار جهان جابجا می شوند، که از این بین ۹۵ درصد آنها در حقیقت جزء مواد کوچک برای مصارف پزشکی و مداوای بیماران، مصارف کشاورزی یا تحقیقات پیشرفته بشمار می آیند. بر حسب نظر مقامات مسئول، احتمال گم شدن یا سرقت منابع رادیواکتیویته سیار به هنگامی که در حال ترانزیت هستند بیشتر است. با این وجود، و با توجه به آنکه تشخیص مواد رادیواکتیویته غیرقانونی می بایست به عنوان یک اولویت امنیتی به حساب آید، دانشمندان و محققین عرصه های مختلف فناوری در کشورهای مختلف اقدام به اعمال تحقیقات گوناگون نموده و با پیشرفت های به دست آمده قابلیت ارتقای ظرفیت های تشخیص مواد رادیواکتیویته را فراهم ساخته اند.

در سال ۲۰۰۸، شورای اتحادیه اروپا اقدام به ایجاد یک سری از عملکردهای جدید در مبارزه با تکثیر سلاح های تخریب جمعی و سیستم های تحویل آن نمود. برخی از اهداف اصلی این استراتژی برآورد انتقالات ناملموس مرتبط با این دانش و رویه های وابسته و همچنین مبارزه با این پدیده و تلاش جهت مبارزه با مسایلی نظیر تأمین مالی اینگونه از فعالیت ها و رویه های اشاعه این مواد، و همچنین یکسری از موارد دیگر، می باشد.

جلوگیری از قاچاق مواد رادیواکتیویته از اهمیت زیادی به واسطه احتمال جابجایی آن به وسیله اشخاصی که احتمالاً به صورت غیرقانونی وارد کشورهای غربی می شوند برخوردار می باشد. بر حسب نظر آژانس اروپایی مدیریت همکاری های عملیاتی در مرزهای کشورهای اتحادیه اروپا (Frontex)، در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۳، ۲۴۸۰۵ مورد ورود غیرقانونی و ۱۱۸مورد ورود مخفی در مرزهای اروپا کشف شده است [۸].

۱۲ـ۷٫ نتیجه گیری

تروریسم همچنان به عنوان یک خطر برای امنیت ملی و بین المللی به شمار آمده و علیرغم وجود یک اجماع کلی در این زمینه حذف این مشکل همچنان به عنوان یک معضل جدی به شمار آمده و نمی توان آن را در آینده نزدیک عملی ساخت. با توجه به تروریسم در مسئله مواد رادیولوژیکی، می توان نتیجه گیری ذیل را در نظر داشت:

با وجود آنکه خطر تروریسم هسته ای بسیار پیچیده می باشد، خطرات مربوط به تروریسم رادیواکتیویته چالش زیادی را در حال حاضر به وجود آورده است که می بایست قابلیت برخورد و نهایتاً جلوگیری از آن را داشته باشیم. در حوادث غیرقابل اغماض قاچاق مواد هسته ای، مقادیر زیادی از مواد رادیواکتیویته با قابلیت تولید بمب کثیف کشف شده اند. در چندین مورد مختلف دلایل اینگونه از فعالیت ها صرفاً اقتصادی تلقی شده است، اما در موارد دیگر دلایل مربوطه کاملاً مشخص نشده اند.

احتمال آنکه یک گروه تروریستی قابلیت تولید بمب کثیف را حاصل آورد بالا است، اما قابلیت کاهش تلفات با توجه به نشان دادن یک واکنش اضطراری مکفی وجود خواهد داشت. علیرغم تلاش های مرتبط با سلامت، انفجار یک بمب کثیف سبب ایجاد تأثیرات اجتماعی، روانی و فیزیولوژیکی خاصی می گردد که خود به عنوان مانعی جهت فایق آمدن بر مشکلات و شرایط بوجود آمده ناشی از انفجار بالقوه این ماده بشمار خواهد آمد. این احتمال نیز وجود دارد که تأثیرات روانی ناشی از ترس شدید و هرج و مرج اجتماعی بالا بیشتر از تأثیرات آلایندگی رادیواکتیویته در نظر گرفته شود.

کنترل اکید منابع رادیواکتیویته و ضایعات آن در بیمارستان ها، صنایع، لابراتوآرها و غیره می بایست در کلیه کشورها به عنوان یک ضرورت عملی گردد. اما در عین حال خطراتی در زمینه قاچاق بین مرزی وجود دارند که لزوم تقویت سیاست ها در زمینه ایجاد روش های کارآمد در خصوص ممانعت و تشخیص مؤثر خطرات رادیواکتیویته را مشخص می سازد. همکاری های چند جانبه و منطقه ای جهت اطمینان از ایمنی جابجایی مواد رادیواکتیویته در چنین مبحثی بعنوان یک راهکار ضروری قلمداد می شود.

با توجه به اقدامات ضدتروریستی، راهکارهایی نظیر تأمین امنیت فیزیکی مواد رادیواکتیویته، پیاده سازی راهکارهای فنی در خصوص شناسایی رادیونوکلئیدها و فراهم آوردن برنامه های کمکی برای کشورهایی که از ظرفیت های فنی لازم برخوردار نیستند، به عنوان استراتژی های اصلی ضدتروریست چند وجهی به شمار می آیند. در بعضی از کشورها ریسک نادیده گرفتن برخی از موارد به هنگام کار با مواد رادیواکتیویته نیز وجود دارد. ریسک بالقوه امنیتی دیگر فرض این موضوع قلمداد می شود که افراد داخلی اقدام به مشارکت و همکاری با گروه های تروریستی جهت کاربرد مخفیانه مواد رادیواکتیو نمایند. این اشخاص ممکن است بر مبنای پارامترهای ایدیولوژیکی، اقتصادی، احساسی یا وابستگی و انگیزه های دیگر عمل نمایند.

بنابراین تقویت برآوردها در زمینه کنترل کارآمد واردات و صادرات مواد رادیواکتیو و تجهیزات فنی دارای مصارف دوگانه ضروری تلقی می شود. به علاوه، تأمین مواد رادیواکتیو به کشورهایی که از ایمنی یا امنیت کافی برخوردار نمی باشند را نیز می بایست با توجه به یک فرآیند کاملاً کنترل شده در نظر گرفت.

تهدیدهای مرتبط با رویه های تروریستی حاد و خشونت آمیز خود یک چالش جدی به شمار می آید که نمی توان آن را صرفا یک مسئله داخلی خواند بلکه یک معضل فرامرزی تلقی شده و در حال حاضر بعنوان یکی از مخربترین خطرات نامتقارن در ارتباط با امنیت بین المللی بشمار می آید.