کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی – فصل ۱۲: رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی
کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی – فصل ۱۲: رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات رایگان
شماره |
۴ |
کد مقاله |
SEC04 |
مترجم |
گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی |
کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی – فصل ۱۲: رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی |
نام انگلیسی |
Nuclear Threats and Security Challenges – Chapter Chapter 12: A Holistic Approach to Radiological Terrorism |
تعداد صفحه به فارسی |
۳۰ |
تعداد صفحه به انگلیسی |
۱۲ |
کلمات کلیدی به فارسی |
تهدید هسته ای, چالش امنیتی |
کلمات کلیدی به انگلیسی |
Nuclear Threat, Security Challenge |
مرجع به فارسی |
کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای، واشنگتن، ایالات متحده، سری کتاب های علوم ناتو برای صلح و امنیت، اسپرینگر |
مرجع به انگلیسی |
Samuel Apikyan, David Diamond; NATO Science for Peace and Security Series; Series B: Physics and Biophysics; Springer |
قیمت به تومان |
۱۰۰۰۰ |
سال |
۲۰۱۴ |
کشور |
ایالات متحده |
کتاب تهدید های هسته ای و چالش های امنیتی
فصل ۱۲
رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی
کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای، واشنگتن، ایالات متحده
سری کتاب های علوم ناتو برای صلح و امنیت
اسپرینگر
۲۰۱۴
فصل ۱۲
رویکرد ابتکاری در خصوص مبارزه با تروریسم رادیولوژیکی
چکیده
کاربرد و استفاده بالقوه ابزارهای پراکنده سازی رادیولوژیکی (RDD) یا بمب کثیف به وسیله گروه های تروریستی به عنوان یک احتمال در عصر معاصر یعنی قرن بیست و یکم به شمار می آید. از دهه ۱۹۹۰، شاهد قاچاق مواد رادیواکتیویته در برخی از کشورها هستیم که شامل مقادیر مکفی جهت ساخت یک بمب کثیف می باشد. تأثیرات انفجار یک RDD بر روی سلامت اشخاص احتمالا بر مبنای انرژی ذره و میزان استنشاق، بلع و یا جذب پوستی ذرات آلفا، بتا و گاما متغیر می باشند. فعالیت منبع رادیواکتیویته در ارتباط با دیگر متغیرها همانند شکل ناحیه مورد استفاده، تراکم جمعیت، موقعیت محلی باد و عوامل تاثیر گذار دیگر مد نظر هستند. انفجار یک RDD حتی می تواند منجر به آلودگی منابع آب، غذا و دیگر ذرات قابل مصرف شود. صدمه دیدگی فیزیولوژیکی و روانشناختی که به واسطه انفجار یک RDD به وجود می آید به احتمال زیاد بیشتر از تأثیرات به وجود آمده ناشی از آلایندگی رادیواکتیویته می باشد. با در نظرگیری بوجود آمدن عواملی نظیر ترس با توجه به یک پیچیدگی شناختی، رفتاری، احساسی و روانشناسی، یک حادثه انفجار RDD می تواند منجر به بروز آسیب های روانی و همچنین فیزیکی شود. آزمایشات انجام شده و سیستم های ریاضیاتی جهت محاسبه دوزهای رادیواکتیو که در زمان انفجار یک RDD به وجود می آیند، همراه با فناوری ها و تکنیک های جدید در زمینه آمادگی، رویارویی و نشان دادن پاسخ مناسب در برابر حوادث رادیولوژیکی و ریکاوری آنها همگی مورد نظر قرار گرفته و توسعه یافته اند. با وجود آنکه می توان حتی بدترین سناریو را در نظر گرفت، استراتژی های پاسخ جامع و فعال را می توان به گونه ای بکار گرفت که قابلیت کاهش معنی دار صدمه دیدگی های ناشی از انفجار یک بمب کثیف به وجود آید.
۱۲ـ۱٫ مقدمه
تروریسم هسته ای یکی از بالاترین نگرانی ها در ارتباط با رویارویی با مسئله تروریسم به شمار می آید. با وجود آنکه حاصل آوردن مواد قابل شکافت به منظور استفاده در سلاح ها خود یک فرآیند چالش برانگیز برای سازمان های تروریستی به شمار می آید و با در نظرگیری این احتمال که گروه های تروریستی احتمالاً قابلیت چندانی در زمینه ساخت یک ابزار هسته ای آماده یا بمب هسته ای خام ندارند، نگرانی اصلی از این مورد نشأت می گیرد که گروه های تروریستی با انگیزه بسیار بالای، چه به صورت فردی یا در یک حالت فعال در سازمان های بزرگتر، از قابلیت انفجار یک ابزار پراکندگی رادیولوژیکی (RDD)، که اصطلاحاً تحت عنوان بمب کثیف نیز شناخته می شود برخوردار گردند [۴، ۶].
در آوریل ۲۰۰۹ نشست امنیت هسته ای در واشنگتن برگزار شد. یکی از اهداف اصلی این نشست توسعه تلاش های بین المللی جهت ایجاد امنیت کافی در برابر مواد هسته ای خطرناک در کل جهان در خلال یک دوره ۴ ساله بوده است. در مارس ۲۰۱۲، نشست امنیت هسته ای دوم نیز در شهر سئول (کره جنوبی) برگزار شد. رئوس مطرح شده در این کنفرانس نظیر به حداقل رسانی میزان مواد هسته ای انباشته شده، ممانعت از خرابکاری در راکتورهای هسته ای و ایجاد یکسری از ویژگی های طراحی و مبنایی خاص در مواجهه با خطرات به وسیله ۵۳ کشور مشارکت کننده و چهار سازمان بین المللی (شامل سازمان ملل (UN)، اتحاد اروپا (EU)، آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) و اینترپل (INTERPOL) مشخص شده و متعاقبا بررسی مقوله های مرتبط اعمال شد. در انتهای این کنفرانس و در یک نشست خبری، رئیس جمهوری کره جنوبی لی میانگ بک اینگونه اذعان داشت که: “با وجود آنکه صدمه دیدگی ناشی از تروریسم رادیولوژیکی به گستردگی تروریسم هسته ای نمی باشد، احتمال زیادی در وقوع چنین حوادثی وجود داشته که خود می تواند تأثیرات زیادی بر روی مؤلفه های مختلف نظیر بخش های اقتصادی و همچنین مسایل روانشناختی داشته باشد” [۲۱].
با وجود آنکه هیچ گونه حمله ای با عامل های رادیواکتیو رخ نداده است، دسترسی نسبتا آسان به برخی از این مواد و ایجاد استراتژی های جدید در زمینه مسایل تروریستی در قرن بیست و یکم، ما را بر آن می دارد تا قابلیت ارزیابی دقیق احتمال وقوع خطرات مربوطه را داشته باشیم و از این طریق بتوانیم نسبت به ارتقای برنامه های استراتژیک جهت تشخیص و ممانعت از آنها اقدام نموده و در نهایت به صورت مؤثر پاسخ مکفی را ارائه دهیم. همانگونه که الکساندر [۱] خاطرنشان می سازد: “در عین آنکه می توان یک الگوی کلی در خصوص رفتار جنایی کلیه تروریست ها را در نظر گرفت، ویژگی های عملیاتی گروه های تروریستی منوط به انگیزه ها و قابلیت های هر کدام از آنها را می توان به طور قابل توجهی متغیر در نظر گرفت”.
۱۲ـ۲٫ بمب های کثیف یا ابزاره های پراکنده ساز مواد رادیولوژیکی (RDDs)
عبارت بمب کثیف به ابزاره های پراکنده سازی مواد رادیولوژیکی (RDDs) اشاره دارد که با استفاده از مواد انفجاری شیمیایی (باروت، دینامیت، سمتکس، C-4) ساخته شده و در یک محوطه کوچک (نظیر آمپول، ویال یا هر گونه مخزن دیگر) که معمولاً در بیمارستان ها، صنایع، مراکز تحقیقاتی هسته ای و بیوشیمیایی، یا تأسیسات استریل سازی مواد غذایی یافت می شوند، جای می گیرد.
به واسطه تعدادی از حوادث قاچاق غیرقانونی مواد هسته ای در طی دهه ۱۹۹۰، آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) اقدام به دسته بندی منابع رادیواکتیویته به پنج رده مختلف از بیشترین الی کمترین احتمال سمی رادیولوژیکی نموده است. هدف این دسته بندی ارتقای تصمیم گیری در خصوص ریسک و کمک به کشورها در زمینه مهیاسازی برنامه های اضطراری و پاسخ در برابر حوادث رادیولوژیکی می باشد [۱۲]. دسته ۱ به رادیوایزوتوپ های بکار گرفته شده در ژنراتورهای ترموالکتریکی برای ماهواره ها (Sr-90، Pu-238، Po-210)، استریل سازی مواد غذایی و مواد بیمارستانی (Co-60، Cs-137) و تله تراپی برای مداوای سرطان (Co-60، Cs-137) اشاره دارد. دسته ۲به رادیوایزوتوپ های مورد استفاده قرار گرفته در گاما گرافی صنعتی، تحلیل های جوش و آزمایشات مواد (Co-60، Ir-192)، و براکی تراپی برای مداوای سرطان (Co-60، Ir-192) اشاره می نماید. دسته ۳ـ۵ نیز به رادیوایزوتوپ های بکار گرفته شده در فیزیک هسته ای یا لابراتوآرهای تحقیقات بیولوژیکی برای ردیابی مولکول ها در تحقیقات پزشکی و بیولوژیکی، و تا اندازه ای کاربرد در توموگرافی گسیل (C-11، F-18) اشاره دارد.
با وجود آنکه رادیونوکلئیدهای متعددی وجود دارند که می توان در یک RDD از آنها استفاده نمود، موارد ذیل به عنوان مؤلفه های خاص این مورد به حساب می آیند:
۱۲ـ۳٫ تأثیرات روحی و روانی تروریسم ابزاره های رادیولوژیکی
هدف اصلی یک بمب کثیف ایجاد هرج و مرج، وحشت گسترده، آسیب های مرتبط و بر جای گذاشتن تأثیرات روحی – روانی و فیزیولوژیکی در بین جمعیت می باشد. علاوه بر این تأثیرات، تروریست ها احتمالا تاثیرات مرتبط با زیان های اقتصادی و هزینه های رفع آلایندگی، که می بایست بعد از وقوع حمله اعمال شود، را نیز در نظر دارند. انفجار یک RDD می تواند منجر به آلودگی منابع آبی، غذایی و دیگر مایحتاج مصرفی شده و بنابراین سبب ایجاد شرایط جدی اجتماعی و از هم گسیختگی عمومی می شود.
با وجود آنکه RDD ها دیگر به عنوان سلاح های تاکتیکی نظامی به شمار نمی آیند، این مواد برای تروریست ها به واسطه دلایل فوق از اهمیت زیادی برخوردار هستند. دفع آلایندگی نواحی تحت تأثیر می تواند هزینه ای از چندین میلیون یورو الی صدها میلیون یورو را در برداشته باشد، که این هزینه خود منوط به رده بندی مواد رادیواکتیویته متغیر خواهد بود [۲۵]. در طی گسترش ابر رادیواکتیویته احتمال استنشاق، بلع و آثار پوستی رادیو نوکلوئیدها وجود دارد. در صورت انفجار یک بمب کثیف، علاوه بر قربانیان، چه از نقطه نظر فیزیولوژیکی و روانشناسی و یا هرگونه صدمه دیدگی مرتبط، این مورد موجب بروز معضل گسترده ای در خصوص مدیریت وظایف و پیچیدگی های لجستیکی بیمارستانی خواهد شد.
فرآیند مداوای مصدومان حوادث رادیولوژیکی کاملاً پیچیده و متغیر می باشد. افراد صدمه دیده می بایست در بیمارستان به وسیله متخصصان مختلف تحت مداوا قرار گیرند، که خود شامل بخش های مختلف خون، شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی، بواسطه ریسک سرطان، سرکوب سیستم ایمنی بدن و دیسکرازی خون می باشد (حادثه رادیولوژیکی در گوئینیا، ۱۹۸۸).
تاکنون، نکته تمرکز تحقیقات انجام شده بیشتر ارزیابی تأثیرات فیزیولوژیکی به وجود آمده به واسطه انفجار یک RDD غالباً بر مبنای موارد تجربی ناشی از حوادث مرتبط با نیروگاه برق هسته ای نظیر حادثه تریمایل آیلند (۱۹۷۹، ایالات متحده) و حادثه چرنوبیل (۱۹۸۶، اتحاد جماهیر شوروی) بوده است. با توجه به ویژگی های رادیواکتیویته، و به واسطه عدم وجود اطلاعات، و مهمتر دستکاری اطلاعات برخی از رسانه های ارتباط جمعی، مردم غالباً از ترس عمیقی در این زمینه برخوردار می باشند. حادثه رخ داده در نیروگاه برق هسته ای دایچی فوکوشیما به عنوان یک پیامد سونامی مخرب که خود سبب شوکه شدن ژاپن در یازدهم مارس ۲۰۱۱ گردید، این حقیقت را آشکار نمود که تأثیرات اجتماعی در جهان دقیقاً نشأت گرفته از واقعیت های حقیقی نمی باشد، بلکه در مقابل غالباً این موضوع نشأت گرفته از راهکارهای ارائه شده به وسیله رسانه های ارتباط جمعی، گروه های ضد هسته ای و نهادهای غیر مسئول می باشد. پراکنده سازی و نشر اخبار نادرست یا شایعه های مطرح شده خود الهام گرفته از یک سری از سناریوهای اصطلاحاً آخرالزمانی می باشد که نتیجه آن را می توان در ایجاد استرس فراوان در بین جمعیت ژاپن مشاهده نمود.
…
۱۲ـ۴٫ سیستم های نظام مند برای محاسبه تأثیرات یک انفجار RDD
دوز رادیواکتیو ایجادی در یک انفجار RDD به وسیله تست های آزمایشگاهی و سیستم های نظام مند و قابل کنترل ریاضیاتی محاسبه می شود. برخی از این سیستم ها به طور ابتدا به ساکن برای حوادث بالقوه در نیروگاه های برق هسته ای توسعه یافته و در کشورهای مختلف به منظور محاسبه تأثیرات ایجادی ناشی از انفجار RDD بکار گرفته شده اند. داده های جوی محلی و میزان فعالیت منابع رادیواکتیویته به عنوان داده ها و مراجع اولیه به منظور محاسبه مقدار تنفس شده، و همچنین دوزهای خاص که اصطلاحاً تحت عنوان گراندشاین (groundshine) و کلودشاین (cloudshine) خوانده می شوند در نواحی انفجاری بکار گرفته می شوند. برخی از سیستم های مطرح شده در این زمینه عبارتند از:
-
HOTSPOT، توسعه یافته به وسیله لابراتوآر ملی لارنس لیورمور ایالات متحده، [۱۱].
-
HPAC (پیش بینی خطر و قابلیت ارزیابی)، توسعه یافته به وسیله آژانس کاهش خطرات دفاعی ایالات متحده [۹، ۱۰].
-
RODOS (پشتیبانی از تصمیم گیری به صورت واقعی و در زمان حقیقی)، توسعه یافته تحت مدیریت برنامه های کمیسیون اروپا [۱۹].
-
LASAIR (شبیه سازی لاگرانژی در زمینه پراکندگی و استنشاق رادیونوکلئیدها) انجام شده به وسیله دفتر فدرال آلمان برای محافظت در برابر تشعشع [۲۶].