برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه کشاورزی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

زمانبندی بهینه کوددهی نیتروژن برای برنج نواحی مرتفع

 چکیده

نیتروژن یکی از پر بازده ترین مواد مغذی منحصربفرد از نظر تولید برنج در سرزمینهای مرتفع آمریکای جنوبی، شامل برزیل، بشمار می‌آید. در این رابطه آزمایشی مرتبط با مسائل گلخانه‌ای جهت تشخیص زمانبندی بهینه کوددهی نیتروژن به منظور بالا بردن بازده دانه‌های برنج و بازده کلی آن در سرزمینهای مرتفع انجام پذیرفت. مجموع کل نیتروژن (N) کاربردی به میزان mg/kg 300 و فرآوری‌های زمانبندی آن به شرح ذیل می‌باشد:  T₁ (کاربرد ۲/۱ میزان نیتروژن به هنگام بذر افشانی + ۲/۱ به هنگام شکوفا شدن خوشه‌ها)، T₂ (کاربرد کل N در زمان بذر افشانی)، T₃ (کاربرد ۳/۱ در هنگام بذر افشانی +۳/۱ به هنگام پنجه‌زنی فعال +۳/۱ به هنگام شکوفایی خوشه‌ها)، T₄ (کاربرد ۲/۱ به هنگام شروع پنجه‌زنی +۲/۱ به هنگام شکوفایی خوشه‌ها)، و T₅ (کاربرد ۳/۲ به هنگام بذر پاشی +۳/۱ در طی شکوفایی خوشه‌ها). بازده دانه، وزن خشک جوانه، تعداد خوشه‌ و شاخص برداشت دانه به میزان معنی‌داری تحت تاثیر فرآوری‌های زمانبندی نیتروژن می‌باشند. حداکثر برداشت دانه با توجه بدین فرمول: به میزان یک سوم نیتروژن بکار رفته در هنگام بذر پاشی + یک سوم در زمان پنجه‌زنی فعال و باقیمانده یک سوم به هنگام شکوفایی خوشه‌ها، حاصل شد. کاربرد تمامی نیتروژن در هنگام بذر پاشی سبب حداقل بازده دانه‌ای، حداقل وزن خشک جوانه و حداقل تعداد خوشه شده است. وزن خشک جوانه و تعداد خوشه بطور مثبت و معنی‌داری در ارتباط با بازده دانه می‌باشند.

کلمات کلیدی: بازده دانه، شاخص برداشت دانه، Oryza sativa L ، مولفه‌های بازده

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

مقدمه

برنج محصول غذای اصلی برای بیش از ۵۰% از جمعیت جهان می‌باشد. برنج سرزمین‌های مرتفع بعنوان آن دسته از برنجهایی تعریف می‌شود که رشد آنها بر روی خاکهای موج‌دار یا مسطح و دارای زهکشی متناسب، بدون تجمع آب در مزرعه در طی چرخه رشد محصول تکمیل می‌شود و کلا وابسته به بارش باران جهت رفع نیازهای آبی خود می‌باشد. برنج این مناطق که همچنین تحت عنوان برنج هوازی محسوب می‌شود عمدتا در منطقه آمریکای جنوبی، آفریقا و آسیا کشت می‌شود. در آمریکای جنوبی برنج نواحی مرتفع بعنوان یک محصول مهم در سیستم‌های مرتبط بشمار می‌آید. این محصول غالبا در یک چرخه رشد همراه با دانه‌های سویا یا دانه‌های خشک کشت می‌شود. در منطقه سرادو متعلق به برزیل (بخش مرکزی کشور) برنج نواحی مرتفع در ابتدا پس از آلایش سرزمینی جهت استقرار چراگاه پرورش می‌یابد. نیتروژن یکی از پر بازده‌ترین مواد مغذی منحصربفرد برای محصولات سالیانه در گوشه و کنار جهان می‌باشد و استفاده موثر از آن برای پایداری اقتصادی سیستم‌های محصول ضروری است. بعلاوه، طبیعت دینامیکی نیتروژن و اتلاف آن در زمینه سیستم‌های تحت کشت سبب بوجود آمدن یک محیط منحصر بفرد و چالش برانگیز در زمینه موقعیت و کارآیی آن شده است. …

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

مواد و روشها

در این ارتباط یک آزمایش گلخانه‌ای در مرکز تحقیقات برنج و حبوبات ملی امبراپا، سانتوآنتونیو، بویز، برزیل انجام شد تا آنکه میزان بهینه زمانبندی کوددهی نیتروژن برای برنجهای سرزمین‌های مرتفع مشخص گردد. زمین استفاده شده در این آزمایش جزء زمینهای اکسی‌سول بشمار آمده و از خواص شیمیایی و فیزیکی همانند pH 5.7 ،  cmolc/kg Ca 1.26، Mg 0.64 cmolc/kg، Al 0.1 cmolc/kg، P 1.7 mg/kg ، K 39 mg/k ، Cu 1.3 mg/kg ، Zn 1.1 mg/kg ، Fe 65mg/kg، Mn 14 mg/kg و ماده آلی g/kg 23 برخوردار است. از نقطه‌ نظر ارزش‌های بافتی این زمینها دارای g/kg 643  خاک رس، g/kg 100 سیلیت و g/kg  ۲۵۷ ماسه می‌باشند. این آزمایش در ظرف‌های پلاستیکی حاوی ۹ کیلوگرم خاک انجام شد. مجموع کل نیتروژن کاربردی به میزان ۳۰۰ میلی‌گرم در هر کیلو بوده است و فرآوری زمانبندی به شرح ذیل می‌باشد: T₁ (کاربرد ۲/۱ نیتروژن به هنگام بذر پاشی + ۲/۱ خوشه دهی)، T₂ (کاربرد کل نیتروژن به هنگام بذر پاشی)، T₃ (3/1 نیتروژن به هنگام بذرپاشی + ۳/۱ پنجه زنی فعال + ۳/۱ به هنگام خوشه دهی)، T₄ (کاربرد ۲/۱ به هنگام شروع پنجه زنی + ۲/۱ شروع خوشه دهی) و T₅ (کاربرد ۳/۲ در بذر پاشی + ۳/۱ به هنگام خوشه دهی). هر ظرف حاوی mg P 200  و K و ۵ میلی‌گرم Zn/kg خاک در زمان بذر پاشی بوده است. نیتروژن کاربردی بصورت اوره P بعنوان سوپر تریپل، K بعنوان پتاسیوم‌پرورایت و Zn بعنوان سولفات روی استفاده شد. بعلاوه، ۱۰ گرم آهک دولومیتی ۴ هفته قبل از بذر پاشی اضافه شد و ظرفها در معرض چرخه‌های مرطوب شدگی و خشک شدگی قرار گرفتند. یک خط پیشرفته از محصول برنج مناطق مرتفع BRA052023 کشت شد. پس از جوانه زدن ۴ گیاه در هر ظرف نگهداری شد. بعلاوه از طراحی کاملا تصادفی بلوکی همراه با ۴ تکرار استفاده شد. ظرفها به منظور حفظ رطوبت خاک با توجه به ظرفیت میدانی آبیاری شدند. گیاهان به هنگام بلوغ فیزیولوژیکی برداشت شدند. در زمان برداشت، خوشه‌ها و جوانه‌ها بصورت مجزا برداشت شده و در یک وزن ثابت در دمای ۷۰ درجه سانتیگراد خشک شدند. شاخص برداشت دانه با استفاده از فرمول ذیل محاسبه شد:

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

نتایج و مباحث

بازده دانه

بازده دانه به میزان قابل توجهی تحت تاثیر فرآوری‌های زمانبندی نیتروژن بوده است (جدول ۱). این میزان از ۸۷/۳ الی ۶۵/۱۲ گرم در هر گیاه با یک مقدار میانگین ۷۳/۹ گرم در هر گیاه متفاوت می‌باشد. حداکثر بازده دانه ۶۵/۱۲ گرم در هر گیاه بوده است که با توجه به فرآوری زمانبندی نیتروژن به نسبت ۳/۱ در زمان بذر پاشی +۳/۱ در زمان پنجه‌زنی فعال و ۳/۱ در زمان آغاز رشد خوشه‌ها بوده است. دومین مورد از اعمال بهترین زمانبندی نیتروژن در ارتباط با بازده محصول نیز به شرح ذیل است: بکارگیری ۲/۱ نیتروژن در زمان آغاز پنجه‌زنی و باقیمانده نیمه آن در زمان رشد خوشه‌ها. محصول دانه حاصل شده در این فرآوری ۸۷/۳ گرم در هر گیاه بوده است. پایین‌ترین میزان بازده محصول در این رابطه به هنگامی است که کل میزان نیتروژن مصرفی در زمان بذر پاشی در ارتباط با اتلاف آن بواسطه تبخیر و پدیده نیتروژن دهی می‌باشد. زمان کمتری برای اتلافهای مرتبط با تبخیر و نیتروژن‌دهی و به هنگامی در نظر خواهد بود که نیتروژن بصورت دو بخشی مورد استفاده قرار گرفته باشد. فاگریا و بالینگار (۲۰۰۵) گزارش دادند که مقدار قابل توجه نیتروژن می‌تواند از طریق تبخیر و فرآیند نیتروژن دهی در خاکهای مرتفع پس از آبیاری از دست برود. سیستم ریشه نیز به خوبی در زمان رشد گیاه توسعه نیافته و یا در زمان رشد نهال رشد نکرده و گیاهان قابلیت جذب کل نیتروژن بکار گرفته شده در زمان بذر پاشی را نخواهند داشت. کاربرد استفاده مجزا یا بخشی از نیتروژن به ظاهر سبب افزایش بازده برنج در ایالات متحده آمریکا و هندوستان شده است. با این وجود، این مطالعات برای سرزمین‌های پست و یا مناطق برنج‌کاری سیلابی بوده است و برنجهای مناطق مرتفع را شامل نمی‌شود.

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

وزن خشک جوانه

وزن خشک جوانه نیز به بطور معنی‌داری تحت تاثیر فرآوری‌های زمانبندی نیتروژن قرار دارد (جدول ۱). حداکثر وزن خشک جوانه ۹۱/۱۳ گرم در هر گیاه در آن دسته از فرآوری حاصل شد که میزان ۲/۱ نیتروژن در زمان آغاز پنجه‌زنی + ۲/۱ در زمان خوشه‌دهی بکار گرفته شد. فرآوری ثانویه که توانایی تولید حداکثر وزن خشک جوانه به میزان ۷۱/۱۲ گرم در هر گیاه را داشته است به شرح ذیل می‌باشد: ۳/۱ در زمان بذر پاشی + ۳/۱ در زمان پنجه‌زنی فعال + ۳/۱ در زمان رشد خوشه‌ای. حداقل وزن خشک جوانه ۶۹/۴  گرم در هر گیاه در نوعی از فرآوری مشاهده شد که کل نیتروژن در زمان بذر پاشی بکار گرفته شده باشد. در این فرآوری وزن خشک جوانه به میزان ۱۹۷% در مقایسه با بالاترین وزن حاصله کمتر بوده است، کاربرد ۲/۱ نیتروژن در زمان آغاز پنجه‌زنی +۲/۱ در زمان خوشه‌دهی. افزایش در وزن جوانه نیز مهم می‌باشد چرا که بطور معنی‌داری در ارتباط با بازده دانه است. وزن خشک جوانه دارای ارتباط درجه دوم مثبت معنی‌داری با بازده محصول  می‌باشد. از این رو، در حدود ۹۲% از تنوع در بازده دانه بواسطه وزن خشک جوانه بوده است. فاجریا (۲۰۰۷) ارتباط مثبت معنی‌دار وزن خشک جوانه با بازده دانه برنج را گزارش نموده است.

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

تعداد خوشه

تعداد خوشه از ۷۵/۲ الی ۶۹/۷ برحسب هر گیاه تحت فرآوری‌های زمانبندی نیتروژن متفاوت می‌باشد (جدول ۱). فرآوری T₃ (کاربرد نیتروژن ۳/۱ به هنگام بذر پاشی +۳/۱ نیتروژن به هنگام پنجه‌زنی فعال +۳/۱ در طی فرآیند خوشه دهی) سبب تولید حداکثر خوشه می‌شود و پس از آن فرآوری T₄ قرار خواهد داشت که شامل (کاربرد ۲/۱ نیتروژن در زمان پنجه‌زنی +۲/۱ نیتروژن در زمان خوشه‌دهی) می‌باشد. فرآوری T₂ (کل نیتروژن بکار گرفته شده در زمان بذر پاشی) سبب تولید حداقل خوشه‌ها شده است. تعداد بالاتر خوشه‌ها در فرآوری‌های T₃ و T₄ بازتاب دهنده بازده دانه بیشتر در این دو فرآوری می‌باشند (جدول ۱). بطور مشابه، تعداد کمتر خوشه‌ها در فرآوری T₂ بازتاب دهنده میزان بازده دانه‌ای کمتر می‌باشد. بازده دانه بطور معنی‌دار و خطی با توجه به افزایش تعداد خوشه افزایش خواهد یافت . این میزان حدودا شامل ۸۹% تنوع در محصول دانه بواسطه تعداد خوشه می‌باشد. فاگریا (۲۰۰۷ و ۲۰۰۹) ارتباط کاملا معنی‌داری بین بازده دانه و تعداد خوشه در برنج را گزارش نمودند. گراویس و هلمز (۱۹۹۲) نیز گزارش دادند که بازده بهینه برنج را نمی‌توان بدون تراکم بهینه خوشه‌های بالغ و یکنواخت حاصل نمود.

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

شاخص برداشت دانه

نسبت تولید یا بازده اقتصادی با مجموع وزن خشک تحت عنوان شاخص برداشت دانه (GHI) خوانده می‌شود. این شاخص بعنوان یک شاخص مفید در ارزیابی تاثیرات فرآوری بر روی جذب‌های نوری تلفیقی در زمینه دانه در یک محیط خاص بشمار می‌آید. این شاخص از ۴۵/۰ در فرآوری T₂ (مجموع کل نیتروژن به هنگام بذر پاشی مصرف می‌شود) تا ۵۳/۰ در فرآوری T₅ (3/2 نیتروژن در زمان بذر پاشی و ۳/۱ در زمان خوشه‌دهی مصرف می‌شود) متفاوت خواهد بود (جدول ۱). فاجریا (۲۰۰۷) گزارش داده است که تغییرات این شاخص با توجه به نوع محصول و شرایط محیطی در طی مراحل رشد تولید موثر می‌باشد. شاخص برداشت دانه بعنوان یک ویژگی مهم جهت ارتقای بازده دانه‌ای در غلات بشمار می‌آید. بعلاوه، استفاده بالاتر نیتروژن نیز بصورت موثری در دانه‌های برنج با توجه به شاخص برداشت سطح بالاتر مشاهده شده است. مقادیر این شاخص در مبحث انواع محصولات مدرن بصورت متعارفی بالاتر از انواع محصولات سنتی در مبحث غالب محصولات می‌باشد. می (۱۹۹۷) گزارش داده است که شاخص برداشت دانه انواع برنجهای سنتی در حدود ۳۰/۰ می‌باشند و این شاخص برای انواع پیشرفته‌تر و نیم ‌قد ۵۰/۰ است. جورج و همکاران (۲۰۰۲) نیز گزارش دادند که بازده برنج سرزمین‌های مختلف را می‌توان از طریق توسعه ژنتیک‌های شاخص برداشت دانه‌ای بالاتر به میزان قابل توجهی ارتقاء داد. این شاخص یکی از ویژگی‌های مهم در زمینه ارتقاء بازده دانه در غلات بشمار می‌آید. بعلاوه، کارایی بالاتر استفاده نیتروژن در انواع برنجها دارای شاخص برداشت بالا مشاهده شده است.

برنج کوددهی نیتروژن زمانبندی

نتیجه‌گیری

برنج بعنوان یک غذای اصلی مورد مصرف بیش از ۵۰% از جمعیت جهان می‌باشد. بعلاوه، کود نیتروژن بعنوان جزء اصلی تولید برنج سرزمین‌های مرتفع در آمریکای جنوبی مطرح بوده و مدیریت متناسب آن در زمینه تولید موثر محصول مهم می‌باشد. کاربرد ناکارآمد نیتروژن می‌تواند سبب افزایش هزینه تولید محصول شود و همچنین موجب بروز آلودگی محیطی نیز خواهد شد. استفاده مکفی از میزان نیتروژن همراه با زمانبندی متناسب کاربرد بعنوان یک استراتژی مهم در مبحث ارتقای استفاده کارای نیتروژن مطرح می‌باشد. بر مبنای نتایج این تحقیق می‌توان این استنتاج را حاصل نمود که حداکثر بازده دانه برنج سرزمین‌های مرتفع را می‌توان از طریق بخش/ تقسیم نمودن کاربرد نیتروژن حاصل آورد. رشد گیاه همانند وزن خشک جوانه و جزء محصول نظیر تعداد خوشه بطور معنی‌دار و مهمی در ارتباط با بازده دانه خواهد بود.