پروتکل مسیریابی چندپخشی ترکیبی شبکه بیسیم اقتضایی

پروتکل مسیریابی چندپخشی ترکیبی شبکه بیسیم اقتضایی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه کامپیوتر

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات رایگان

مطالعه 20 الی 100% رایگان مقالات ترجمه شده

1- قابلیت مطالعه رایگان 20 الی 100 درصدی مقالات 2- قابلیت سفارش فایل های این ترجمه با قیمتی مناسب مشتمل بر 3 فایل: pdf انگیسی و فارسی مقاله همراه با msword فارسی -- تذکر: برای استفاده گسترده تر کاربران گرامی از مقالات آماده ترجمه شده، قیمت خرید این مقالات بسیار کمتر از قیمت سفارش ترجمه می باشد.  

چگونگی سفارش

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه (شماره حساب) ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.com شامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر -- مقالات آماده سفارش داده شده عرفا در زمان اندک یا حداکثر ظرف مدت چند ساعت به ایمیل شما ارسال خواهند شد. در صورت نیاز فوری از طریق اس ام اس اطلاع دهید.

www.irantarjomeh.com

پروتکل مسیریابی چندپخشی ترکیبی شبکه بیسیم اقتضایی

پروتکل مسیریابی چند بخشی ترکیبی موثر برای شبکه های بیسیم اقتضایی (Ad hoc)

چکیده

یک شبکه اقتضایی متشکل از گره های سیار، بدون تبعیت از هیچگونه زیرساختی، می‌باشد. گره‌های سیار با قابلیت خودسازماندهی، توانایی تشکیل شبکه‌ای بر فراز لینک های رادیویی را دارا می‌باشند. خط مشی مرتبط با سیستمهای کاربردی شبکه های اقتضایی سیار نیازمند بهره‌گیری از خدمات فزاینده مبتنی بر گروه می‌باشند. بر این مبنا پشتیبانی چند بخشی برای شبکه های اقتضایی حیاتی می‌باشد. به هنگامی‌که تعداد گره های مشارکت کننده در شبکه افزایش می‌یابند، مقیاس پذیری بعنوان یک مسئله کاملا حیاتی مطرح خواهد شد. پروتکل مسیریابی چند بخشی بر حسب تقاضا (ODMRP) [1] فراهم آورنده ضریب بالای تحویل پاکت در حضور تحرک پذیری بالا می‌باشد. اما ODMRP به هنگامی‌که اندازه شبکه و تعداد گره های منبع افزایش می‌یابد، از سربار کنترلی بالا در رنج خواهد بود.

در این مقاله، ما نسبت به ارائه یک پروتکل مسیریابی چند بخشی هیبرید یا ترکیبی کارا که  متناسب برای سیستم های کاربردی، با تحرک بالا، هستند اقدام می‌نماییم، مبحثی که مسئله مقیاس پذیری پروتکل ODMRP را نیز مورد خطاب قرار خواهد داد. این پروتکل اقدام به مجزاسازی مسیر ارسال داده ها از مسیر ارسال join-query می‌نماید. علاوه بر این، ما از تکنیک خوشه بندی محلی سربار اندک جهت دسته بندی کلیه گره ها در رده های هسته ای و معمولی استفاده می‌نماییم. به هنگامی‌که مسیرهای چند بخشی به گره های مقصد موجود نباشند، پیام های      join-query به کلیه گره های موجود در شبکه ارسال شده و پاکت های اطلاعاتی به وسیله گره‌های هسته یا مرکزی به گره های مقصد، با استفاده از سیستم چند بخشی مقصد تفاضلی، [2]  ارسال خواهند شد. از طریق بكار گیری شبیه سازیهایی نشان خواهیم داد که این پروتکل سبب کاهش سربار کنترلی شده و همچنین موجب افزایش ضریب تحویل پاکت به میزان 20 الی 50 درصد برای سناریوهای مختلف شبکه خواهد شد.

1- مقدمه

گره های سیار به صورت مستقل در شبکه اقتضایی حرکت نموده و چنین موردی سبب تغییرات توپولوژی شبکه به روشی مکرر و غیر قابل پیش بینی می‌شود. خط مشی جاری کاربردهای شبکه‌های اقتضایی سیار نیازمند سرویس های مبتنی بر گروه افزایشی می‌باشد. از اینرو، پشتیبانی چند بخشی برای شبکه های اقتضایی مهم خواهد بود. طراحی یک سیستم چند بخشی دارای عملکرد و تحرک بالا برای این شبکه به عنوان یک مسئله پیچیده به شمار می‌آید چرا که تغییرات پیوسته ای در توپولوژی شبکه، همراه با مسئله پهنای باند محدود کانال، وجود دارند.

طرح های مسیریابی چند بخشی بسیاری برای شبکه های اقتضایی پیشنهاد شده اند. آنها را می‌توان به صورت گسترده به پروتکل های مسیریابی مبتنی بر درخت و مبتنی بر مش تقسیم نمود. ODMRP [1]، FGMP [4]، CAMP [5] و DCMP [8] به عنوان مثالی از پروتکل های مسیریابی مبتنی بر مش به شمار می‌آید. MAODV  [7] ، MCEDAR [6]، AMRoute [9] نیز مثالی از پروتکل های مسیریابی مبتنی بر درخت می‌باشند. پروتکل های مبتنی بر مش، در موقعیت هایی که با تحرک بالا سر و کار دارند، عملکرد بهتری را از خود نشان می‌دهند، و بدینسان آنها به هنگام ارسال پاکت های داده، فراهم آورنده مسیرهای افزونگی از منبع به مقصد خواهند بود. با این وجود، دیدگاه مبتنی بر مش سبب قربانی نمودن کارایی چند بخشی در مقایسه با دیدگاه مبتنی بر درخت خواهد شد.

در بین پروتکل های پیشنهادی موجود کنونی برای مسیریابی چند بخشی در محیط MANET، ODMRP دارای عملکرد بهتری در مقایسه با دیگر پیشنهادها، با توجه به وجود تحرک بالا، می‌باشد. چنین امری بوسیله لی و همکاران [3] تصدیق شده است. با این وجود، به هنگامی‌که تعداد گره ها افزایش می‌یابند، مقیاس پذیری مسئله مهمی تلقی خواهد شد. ODMRP از مسایل مرتبط با مقیاس پذیری و به هنگامی‌که اندازه شبکه و تعداد گره های منبع افزایش می‌یابد، در رنج خواهد بود.

جهت فایق آمدن بر مشکلات مربوط به مقیاس پذیری ODMRP ما پروتکل مسیریابی چند بخشی هیبرید یا پیوندی کارا برای شبکه های بی سیم اقتضایی (Ad-Hoc) را عرضه می‌نماییم. این پروتکل به عنوان یکی از رویه های تصحیح شده پروتکل ODMRP به شمار می‌آید. در اینجا ما اقدام به مجزا نمودن مسیر ارسال پاکت های داده از مسیر ارسال join-query و به هنگامی‌ می‌نماییم که مسیرهای چند بخشی به گره های مقصد موجود نمی‌باشند. ادامه این پروتکل در حقیقت به همان روش پروتکل ODMRP عمل خواهد نمود. ما سربار کنترلی، برای اندازه بزرگ شبکه و با توجه به بار بالای آن، را کاهش داده و همچنین مشکلات مربوط به مقیاس پذیری ODMRP را نیز حل نمودیم. به علاوه، ما از سیستم چند بخشی تفاضلی مقصد و خوشه بندی محلی با سربار اندك از سیستم MCEDAR  [6]  در پروتکل جدید بهره گرفته و بر این مبنا پیشنهاد جدید به عنوان پروتکل هیبرید یا ترکیبی – پیوندی مطرح شده است.

بخش های باقیمانده این مقاله به شرح زیر سازماندهی شده اند. در بخش 2، ما پروتکل كارآمد مسیریابی چند بخشی پیوندی (EHMRP) را به تفصیل تشریح خواهیم نمود. در بخش 3، ما مدل شبیه سازی و روش شناسی را بررسی نموده و آنالیز عملکرد مقایسه ای پروتکل پیشنهادی با ODMRP را در بخش 4 ارائه می‌کنیم. در نهایت در بخش 5 نتیجه گیری عرضه خواهد شد.

2- پروتكل پیشنهادی

این پروتكل، مسیر ارسال داده را از مسیر ارسال join-query مجزا می‌سازد. ما از تكنیك خوشه بندی محلی با سربار اندك جهت دسته بندی كلیه گره ها به طبقات هسته (core) و نرمال اقدام نمودیم. به هنگامی‌كه مسیرهای چند بخشی به مقصد موجود نباشند، پیام های join-query به كلیه گره ها در شبكه ارسال شده و پاكت های داده با استفاده از  DDM به وسیله گره های هسته به گره‌های مقصد ارسال می‌شود. DDM بعنوان یك دیدگاه چند بخشی بدون وضعیت بشمار می‌آید، جائیكه اطلاعات درخت چند بخشی به هر یك از سرآیندهای پاكت داده متصل می‌شوند. مؤلفه‌های كلیدی پروتكل پیشنهادی عبارتند از: (الف) دسته بندی گره های هسته و معمولی،   (ب) مجزا سازی مسیر ارسال داده با درخواست join-query و ارسال پاكت های اطلاعاتی با استفاده از DDM، (ج) بهره‌گیری مجزا از پاكت های داده دریافتی كه از طریق مسیر DDM حاصل می‌شوند، (د) بروزرسانی عضویت گروه و (ه) كاربرد معمولی پروتكل ODMRP. این پروتكل پیشنهادی به هیچگونه پروتكل تك بخشی بنیادین نیازمند نمی‌باشد.

1-2. دسته بندی گره

ما از الگوریتم استخراج هسته زمان ثابت سربار اندك برای پروتكل MCEDAR [6] استفاده نمودیم. ما قابلیت استفاده از هر گونه تكنیك خوشه بندی محلی موجود در این مبحث را خواهیم داشت. گره های هسته به صورت ایده آل جزء مجموعه های كنترل حداقلی توپولوژی شبكه به شمار می‌آیند. در عین حال ما از یك الگوریتم تقریب زمان ثابت استفاده می‌نماییم، كه نتیجه متناسبی را در حالت میانگین حاصل می‌نماید. این الگوریتم به صورت ادواری در هر گره اجرا می‌شود.

 هر گره نرمال نسبت به انتخاب گره هسته دیگر بعنوان گره كنترلی (dominator) خود اقدام می‌نماید. هر گره معمولی اقدام به ارسال پاكت های داده به گره فرمان فرمای خود می‌نماید. درجه مؤثر یك گره تعداد همسایگانی است كه گره جاری را بعنوان گره كنترلی خود انتخاب نموده‌اند. هر گره با حداكثر درجه موثر اقدام به انتخاب گره با بالاترین درجه و شناسه پایین‌ترین گره در بین مجاورین تك جهشی، بعنوان گره كنترلی، می‌نماید. به هنگامی‌كه یك گره از حالت گره معمولی به گره هسته تبدیل می‌شود، این گره اقدام به ارسال یك سیگنال راهنما (beacon) در سومین مجاورت خود، كه حاوی شناسه گره، بالاترین نمره/ شمارش جهش جهت سیر و مسیر اطلاعات پیمایشی است، خواهد نمود. گره های میانجی یا واسطه ای نمره جهش را كاهش داده، اطلاعات پیمایشی مسیر را آپدیت نموده و پیام را ارسال می‌دارند. گره های میانجی همچنین اقدام به آپدیت بانك اطلاعاتی خود با گره منبع و اطلاعات پیمایشی مسیر خواهند نمود.

2-2. مجزا سازی مسیر داده ازمسیر ارسال Join Query

به هنگامی‌كه یك گره منبع خواستار ارسال داده به یك گروه چند بخشی مقصد باشد، این گره كنترل خواهد نمود كه آیا دارای ارتباطات فعال اعمال شده برای گروه چند بخشی مشابه خواهد بود یا خیر. در صورتی كه هیچگونه ارتباطی یافت نشود، این گره درخواست join query را برای گروه چند بخشی مقصد ارسال می‌نماید. در پروتكل پیشنهادی، ما اقدام به مجزا سازی مسیر ارسال داده از مسیر ارسال join query نمودیم. پاكت داده تكثیر گردیده و join query با استفاده از سرآیندهای پاكتIP ارسال می‌شود، اما بخش داده این پاكت از در خواست join query حذف شده است. بخش داده پاكت با استفاده از DDM به اعضای آن گروه چند بخشی ارسال می‌شود. گره منبع، كلیه اعضای گروه چند بخشی مقصد را از طریق بانك اطلاعات محلی پیدا می‌كند. با DDM، گره منبع اقدام به كد گذاری كلیه اعضای گروه چند بخشی مقصد نموده و آن را با استفاده از یك فیلد گزینه IP جدید منضم به پاكت اطلاعاتی می‌نماید، كه به وسیله این پروتكل تعریف شده است. این پاكت، با استفاده از رویه ارسال جهش واحد، به گره های گیرنده جهش بعدی در گروه چند بخشی مشابه ارسال می‌شود.

3-2. دریافت پاكت های داده از مسیر DDM

EHMRP حضور فیلد گزینه IP خاص، كه بوسیله EHMRP در هر سرآیند پاكت داده در حال ورود تعریف شده است، را كنترل می‌نماید. در صورتی كه چنین فیلدی را در پاكت اطلاعاتی بیابد، مشخص كننده آن می‌باشد كه این پاكت داده در امتداد مسیر DDM سیر نموده و دارای سرآیند DDM مرتبط با آن پاكت می‌باشد. هر گره در حال دریافت نیز اقدام به كنترل سرآیند DDM در پاكت می‌نماید تا مشخص شودكه آیا چنین گرهی بعنوان گره جهش بعدی بشمار می‌آید یا خیر. در صورتی كه گره دریافتی بعنوان گره جهش بعدی محسوب نشود، اقدام به انداختن پاكت دریافتی خواهد نمود. در غیر این صورت، این گره اقدام به فراخوانی آدرس گروه چند بخشی مقصد از پاكت داده می‌نماید. در صورتی كه گره جاری عضوی از یك گروه چند بخشی مشابه باشد، یك كپی از پاكت داده ایجاد شده و به سیستم كاربردی منطبق، پس از حذف سرآیند IP، ارسال می‌شود. این سیستم سرآیند DDM منطبق با خود را از پاكت دریافت شده استخراج نموده و نسبت به بروزرسانی پاكت داده با یك سرآیند DDM جدید اقدام نموده و سپس، با استفاده از سیستم انتشار تك جهشی، پاكت اطلاعاتی را به گره های مقصد جهش بعدی ارسال می‌نماید.

4-2. بروزرسانی عضویت گروه

به هنگامی‌كه یك گره به گروهی متصل می‌شود و یا آن گروه را ترك می‌كند، اقدام به ارسال پیامی، با اطلاعات بروزرسانی عضویت گروه، نموده و علاوه بر این گره منبع و شماره ترتیبی را در حافظه پنهان پیام ذخیره می‌نماید. اطلاعات مورد نیاز پیامی كه بوسیله آن گره ارسال شده است نیز در این حافظه پنهان ذخیره می‌شود.

 به هنگامی‌كه گرهی پیام بروزرسانی عضویت گروه را دریافت داشت، این گره كنترل می‌نماید كه آیا چنین پیامی‌ در حافظه نهانگاه پیام موجود می‌باشد یا خیر. در صورت عدم وجود این پیام، چنین گره ای اقدام به ارسال پیام مذكور نموده و سپس بانك اطلاعات عضویت گروه را بروزرسانی كرده و گره منبع و شماره ترتیبی پاكت دریافتی را در حافظه پنهان پیام درج می‌نماید.

5-2 عملكرد پروتكل ODMRP

ODMRP اقدام به ارسال پاكت های چند بخشی با استفاده از مفهوم گروه ارسال مبتنی بر مش می‌نماید. چنین سیستمی ‌در حقیقت یك پروتكل بر حسب تقاضا بشمار آمده و از دیدگاه نرم در جهت حفظ عضویت گروه استفاده می‌نماید. عضویت گروه و مسیرهای چند بخشی بوسیله منبع بر حسب تقاضا آپدیت می‌شوند. به هنگامی‌كه منابع چند بخشی از داده هایی جهت ارسال برخوردار می‌باشند، اما هیچگونه مسیری به گروه چند بخشی وجود ندشته باشد، این منابع اقدام به انتشار پیام join query به صورت ادواری به كل شبكه می‌نمایند تا آنكه اطلاعات عضویت و مسیرهای چند بخشی تازه شود. به هنگامی‌كه یك گره میانجی پیام join query را دریافت می‌دارد، این گره آدرس منبع و شماره ترتیبی را در حافظه پنهان خود ذخیره نموده تا آنكه از پردازش دوباره پاكت دریافتی جلوگیری شود. جدول مسیریابی با استفاده از شناسه گره منبع بروزرسانی می‌شود. در صورتی كه پاكت دریافتی یك نسخه المثنی نباشد و زمان حیات (time to live) بزرگتر از صفر باشد، این گره دوباره اقدام به انتشار پیام join query خواهد نمود.

3- ارزیابی عملكرد

این بخش معرف نتایج شبیه سازی الگوریتم پیشنهادی می‌باشد. ما نتایج EHMRP را با پروتكل چند بخشی ODMRP مقایسه می‌كنیم. رویه‌های مورد سنجش عبارتند از: ضریب تحویل پاكت، تعداد پاكت‌های داده ارسالی بر حسب پاكت داده دریافت شده، تعداد بایت های كنترلی ارسالی بر حسب بایت كنترلی دریافت شده و تعداد كل پاكت های ارسالی برحسب پاكت های دریافت شده.

1-3. رویه های تجربی

ما نسبت به توسعه یك شبیه ساز با استفاده از كتابخانه گلوموزیم (Glomosim) [10] برای مقایسه عملكرد ODMRP و EHMRP اقدام نمودیم. ما از كد ODMRP كه به صورت مجانی، همراه با كتابخانه گلوموزیم نگارش03/2، موجود می‌باشند استفاده نمودیم. بر این مبنا، در ابتدا اقدام به تصحیح خطا‌ها یا باگ‌های كاربرد join reply و لیست لینك مضاعف در كد ODMRP نموده و آنها را جهت مقایسه با پروتكل پیشنهادی خود مورد استفاده قرار دادیم. پیش بینی تحرك در پیاده سازی ODMRP  در نظر گرفته نشده است. مقادیر پارامتر ODMRP مورد استفاده در جدول 1 نشان داده شده اند.

2-3. الگوی ترافیك

منبع CBR: ترافیك نرخ بیت ثابت با اندازه داده كاربردی 512 بایت ایجاد می‌شود. نرخ ترافیك یك پارامتر قابل تعدیل به شمار می‌آید كه برای سناریو های مختلف متغیر خواهد بود. فرستنده ها به صورت تصادفی از اعضای گروه انتخاب شده و اعضای گروه نیز به صورت تصادفی از بین كلیه گره های این شبكه برگزیده شدند. گره های عضو در زمان آغاز این شبیه سازی به گروه چند بخشی پیوسته و تا انتهای این روال همچنان بعنوان عضو آن باقی ماندند. زمان شروع ارسال اطلاعات برای هر منبع با توجه به زمان تصادفی با توزیع یكپارچه بیش از(25،5) ثانیه در نظر گرفته شد. داده ها تا زمان انتهای شبیه سازی ارسال گردیدند.

4- نتایج شبیه سازی

ما جهت نشان دادن عملكرد سیستم پیشنهادی خود برای انواع مختلف پیكربندی‌های شبكه چندین آزمایش را انجام دادیم.

1-4. سرعت تحرك

 در این آزمایش، هر یك از گره‌های سیار به صورت ثابت برای مدت 10 ثانیه باقی مانده و سپس با یك انتخاب و سرعت تصادفی توزیع شده یكنواخت، دارای تحرك بیش از (0، تا حداكثر مقدار) بر مبنای متر بر ثانیه گردیدند. مقدار مربوط به ارزش حداكثری از صفر الی20 متر بر ثانیه متفاوت است. 20 گره ها تحت عنوان اعضای چند بخشی همان گروه پیكر بندی شده و منابع نیز بصورت 2 پاكت در ثانیه اقدام به ارسال پاكت‌ها نمودند.

شكل1 معرف ضریب تحویل پاكت  دو پروتكل تحت سرعت های تحرك متفاوت می‌باشد. EHMRP به هنگامی كه سرعت تحرك، با توجه به یك حاشیه معتدل 10 درصد افزایش می‌یابد، از عملكرد بهتری  در مقایسه با ODMRP برخوردار خواهد بود. EHMRP دارای خوشه محلی با سربار اندكی بوده و از انتشار محدود، به هنگام ارسال پاكت های داده با استفاده از مسیر DDM، برخوردار است. ODMRP نیز نسبت به ارسال پاكت های داده به هنگام ارسال درخواست      join query اقدام نموده كه خود منجر به برخورد بیشتر كانال به اشتراك گذاشته شده می‌شود. EHMRP دارای قدرت بیشتری در مقایسه با ODMRP در زمینه كار با تحرك گره می‌باشد.

2-4. بار ترافیك شبكه

 در این آزمایش تأثیر بار ترافیك شبكه بر روی پروتكل های مسیریابی چند بخشی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. هر گره بصورت ثابت باقی مانده و 20 گره بعنوان اعضای چند بخشی گروه مشابه پیكر بندی می‌شوند. بعلاوه 5 منبع اقدام به ارسال پاكت‌ نموده و مجموع بار ترافیك شبكه از 1 پاكت در ثانیه الی 50 پاكت در ثانیه متفاوت می‌باشد.

3-4. اندازه گروه چند بخشی

جهت بررسی تأثیر اندازه های گروه چند بخشی مختلف بر روی پروتكل های مسیریابی چند بخشی، ما اندازه های گروه چند بخشی را به صورت متفاوت در نظر گرفتیم. اندازه گروه چند بخشی از 5 الی40 عضو متغیر می‌باشد. 5 منبع اقدام به ارسال پاكت نموده و مجموع بار ترافیك شبكه در 10 پاكت در ثانیه تثبیت می‌گردد. هر گره برای 10 ثانیه به صورت ایستایی باقی مانده و سپس حركت خود را با توجه به یك موقعیت انتخابی تصادفی با سرعت تصادفی توزیعی یكنواخت، بیش از (1، 0) متر در ثانیه، تنظیم می‌نماید.

4-4. تعداد فرستنده ها

در این سناریو، ما تاثیر تعداد فرستنده ها بر روی تعداد پروتكل های مسیریابی چند بخشی را مطالعه نمودیم. چنین امری قابلیت اندازه گیری مقیاس این پروتكل را در اختیار ما قرار داد. بر این مبنا،20 گره بعنوان اعضای چند بخشی یك گروه یكسان در نظر گرفته شده و مجموع بار ترافیك شبكه در 10 پاكت در ثانیه تنظیم گردید. تحرك گره نیز در یك مقدار پایین تنظیم شد. هر گره برای 10 ثانیه به صورت ایستایی حفظ شده و سپس حركت خود، بصورت یك رویه انتخابی با موقعیت و سرعت توزیعی یكنواخت تصادفی فراتر از (1، 0) متر در ثانیه، را آغاز نمودند. تعداد فرستنده ها بصورت متغیر از 1 الی 20 مورد در نظر گرفته شد.

5- نتیجه گیری

در این مقاله ما اقدام به ارائه یك پروتكل چند بخشی مبتنی بر مش هیبرید (تركیبی) برای       شبكه های اقتضایی (ad hoc) نمودیم. مفهوم كلیدی در این مبحث مجزا ساختن مسیر ارسال داده از مسیر ارسال join-query، از طریق بهره گیری از تكنیك خوشه بندی محلی با سربار اندك و ارسال پاكت های اطلاعاتی با استفاده از DDM، جهت حل مشكلات مقیاس پذیری ODMRP، می‌باشد. این پروتكل سبب رفع مشكلات مقیاس پذیری ODMRP، از طریق كاهش سربار كنترلی و افزایش كارایی چند بخشی برای سناریوهای مختلف شبكه، شده است. از طریق اعمال رویه های شبیه سازی، نشان دادیم كه ضریب تحویل پاكت نیز به میزان 20 الی50 درصد برای سناریوهای مختلف شبكه ارتقا یافته است. نگارنده‌های [3] نیز در تحقیقات خود نشان دادند كه ODMRP بعنوان بهترین پیشنهاد مرتبط با اعمال مسیریابی چند بخشی در این مقاله مطرح است. این پیشنهاد سبب حل مسائل مقیاس پذیری ODMRP شده و از عملكرد بهتری در مقایسه با كلیه دیگر پیشنهادات مسیریابی چند بخشی ارائه شده در این مبحث، شامل ODMRP برای كاربردهای دارای تحرك بالا، برخوردار است.

پروتکل مسیریابی چندپخشی ترکیبی شبکه بیسیم اقتضایی