آلودگی HIV و ایدز

آلودگی HIV و ایدز – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه بهداشت خانواده

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

آلودگی HIV  و ایدز

 AIDS سندرم نقصان مصونیت اکتسابی، برای اولین بار درسال ۱۹۸۱ در ایالت متحده گزارش گردید و از آن به بعد بعنوان اپیدمی‌جهانی مطرح گردید. ایدز از طریق ویروس مصونیت انسان ((HIV، با کشتن و یا ناقص کردن سلولهای ایمنی بدن، بوجود می‌آید. HIV بصورت مداوم توانایی بدن را درخصوص جنگ با آلودگها و سرطانهای خاص از بین می‌برد.  افرادی که مبتلا به ایدز هستند مستعد بیماریهای تهدید کننده زندگی بنام «عفونتهای فرصت‌طلب» می‌باشند. این بیماریها توسط میکروبهایی تولید می‌شوند که موجب بیماری افراد سالم نمی‌گردد. بیش از ۰۰۰/۶۰۰ مورد ایدز تا سال ۱۹۸۱ در ایالت متحده شناسایی گردیده و میزان ۰۰۰/۹۰۰ آمریکایی ممکن است بوسیلهHIV آلوده شده باشند. این اپیدمی‌ در میان اقلیتی از مردم به سرعت در حال رشد بوده و مردان آفریقایی – آمریکایی زیادی را به هلاکت رسانده است. برحسب اعلام مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای آمریکا (CDC) شیوع ایدز در میان آفریقائیان – آمریکایی ۶ برابر و در میان اسپانیولیها ۳ برابر سفید پوستان می‌‌باشد.  

آلودگی HIV و ایدز

انتقال

HIV اغلب بوسیله تماس جنسی با فرد آلوده منتقل می‌گردد. ویروس می‌تواند از طریق مهبل، آلت تناسلی زنانه یا مردانه رکتوم یا حتی دهان به هنگام ارتباط جنسی منتقل شود. HIV حتی بوسیله خون آلوده نیز شیوع می‌یابد. قبل از آنکه تست خون بمنظور بررسی آلودگی HIV در محصولات خونی عملی گردد و قبل از معرفی تکنیکهای مداوای گرمایی جهت از بین بردن HIV در محصولات خونی  در سال ۱۹۸۵، HIV از طریق انتقال خون افراد آلوده منتقل می‌گردید. امروزه بعلت کنترل خون و روش گرمایی، خطر ابتلای به این آلودگی از طریق فرآورده‌های خونی بسیار کاهش یافته است. HIV معمولا بوسیله سرنگ آلوده که بصورت اشتراکی استفاده می‌شود نیز انتقال می‌یابد. البته انتقال از بیماران به پرسنل دست‌‌اندرکار پزشکی بصورت حادثه‌ای یا  برخورد سوزن آلوده به آنها نیز امکان‌پذیر است. اگر چه درصد آن بسیار کم می‌باشد.

زنان می‌توانند HIV را به جنین در زمان بارداری یا تولد منتقل نمایند

تقریبا ۴/۱ تا ۳/۱ زنانی که موارد بهداشتی را رعایت نمی‌کنند دارای ویروس HIV بوده که آنرا به فرزندان خود منتقل می‌کنند. HIVهمچنین می‌تواند از طریق شیر مادر نیز منتقل گردد. چنانچه داروی AZT را به هنگام حاملگی مصرف  نمود  میزان  احتمال  انتقال  HIV   به طفل  بطور  قابل  توجهی  کاهش می‌یابد. چنانچه مداوای  AZT.  مادر با سزاریان همراه باشد مقدار آلودگی به ۱ درصد کاهش می‌یابد.

با وجود آنکه محققین ویروس HIV را در بزاق افراد آلوده پیدا کرده‌اند هیچ شواهدی دال بر انتقال ویروس از طریق بزاق موجود نیست. تحقیقات آزمایشگاهی نشان داده است که بزاق دارای ترکیبات خنثی بوده که از شیوع HIV جلوگیری می‌کند. تحقیقات بر روی اشخاص آلوده به HIV نشان داده است که آلودگی از طریق بزاق، مانند بوسیدن منتقل نمی‌شود. البته با این وجود هیچکس مطمئن نیست خطر ابتلا از طریق آنچه که اصطلاحا بوسه ممتد نامیده می‌شود  چقدر  است، در اینگونه  اعمال  مقدار زیادی  بزاق  به  جفتها  منتقل می‌شود، همچنین از طریق آمیزش دهانی. دانشمندان همچنین شواهدی دال بر انتقال HIV از طریق عرق بدن، اشک، ادرار و یا مدفوع به دست نیاورند.

آلودگی HIV و ایدز

مطالعات انجام گرفته بروی خانواده‌ها نشان داده است که HIV  از طریق تماس معمولی مانند اشتراک در وسایل غذاخوری، حوله و یا وسایل خواب، استخرهای شنا، تلفن یا توالتهای عمومی‌منتقل نمی‌گردد. همچنین HIV ز طریق نیش حشرات مانند پشه و یا ساس نیز انتقال نمی‌یابد.

HIV می‌تواند هرکس را که رفتارهای خطرآفرین زیر را انجام دهد آلوده سازد:

• اشتراک سر سوزن یا سرنگ

• تماس جنسی بدون کاربرد کاندوم با:

• افرادآلوده و یافردی که وضعیت HIV  وی نامشخص می‌باشد.

• داشتن امراض جنسی قابل انتقال دیگر مانند سفلیس، تب خال، سوزاک یا باکتریهای مهبلی در فرد، که وی را جهت کسب HIV به هنگام عمل جنسی مستعد می‌سازد.

آلودگی HIV و ایدز

علائم اولیه

بسیاری از انسانها زمانی که برای اولین دفعه به HIV آ لوده می‌شوند علایمی ‌از خود نشان نمی‌دهند. با این وجود، برخی از مردم پس از گذشت ۱ یا ۲ ماه پس از ابتلای به ویروس دارای بیماری شبه آنفولانزا می‌شوند. آنها دچار تب، سردرد، بی قراری،  بزرگ شدن کره لنفاوی (ارگانهای سیستم ایمنی براحتی بر روی گردن و کشاله قابل لمس می‌باشند) می‌شوند. این علائم معمولا پس از یک هفته یا یک ماه  مرتفع  شده  و  معمولا به  جای  آلودگی  ویروسی  اشتباه  گرفته می‌شوند.

انسانها در این موقع قابلیت ابتلای زیادی دارند و HIV در ترشحات تناسلی به مقدار زیادی وجود دارد.

این بیماری دارای یک دوره‌ کمون بوده و برای یک دهه پس از آلودگی به HIV در افراد بالغ خود را نشان نمی‌دهد. این میزان برای نوزادانی که با این آلودگی زاده شده‌اند ۲ سال می‌باشد. زمان نمود علائم بیماری کاملا متغیر می‌باشد.

‌‌‌‌‌‌‌برخی از مردم پس از چند ماه علائم بیماری را آشکار می‌سازند و برخی دیگر ممکن است تا ۱۰ سال بعد بیماری را بروز ندهند. در زمان آلودگی یا بروز نشانه HIV  بطور فعال تکثیر شده و سلولهای دستگاه ایمنی بدن را آلوده و از بین می‌برد. تاثیر این آلودگی  بطور آشکار در کاهش سطح سلولهای CD4+T خون (همچنین سلولهای T4) مشاهده می‌گردد- جنگجویان کلیدی سیستم بدن. ویروس بصورت اولیه این سلولها را بدون بروز هیچ علائمی‌از بین می‌برد. به مجرد آنکه سیستم ایمنی تخریب گردید مشکلات زیادی آشکار خواهد شد.

یکی از مهمترین علائمی‌که توسط حاملین HIV تجربه شده است بزرگ شدن کره لنفابی ( یا غده های متورم ) است که ممکن است  برای  بیش  از  ۳ ماه  تداوم یابد.

از دیگر نشانه‌ها که از ۱ ماه تا  یکسال قبل از حمله ایدز خود را  بروز  می‌دهد

کمبود انرژی، کاهش وزن، تب و عرق کردن‌های مداوم، آلودگی مخمر پایدار و مداوم (دهانی یا مهبلی ) جوشهای مداوم پوست، پوسته پوسته شدن پوست، بیماری التهاب لگن خاصره و از دست دادن موقت حافظه می‌باشد.

برخی از بیماران تب‌خال شدید بر روی لب، دستگاه تناسلی، زخم مقعدی، دردهای ناشناخته عصبی که به نام زونا معروف است را نیز تحمل می‌نمایند. این عارضه ممکن است باعث توقف رشد کودک شود.

آلودگی HIV و ایدز

ایدز

واژه ایدز به حالت پیشرفته آلودگی HIV اطلاق می‌شود. معیار رسمی‌تعریف ایدز به وسلیه CDC در آتلانتا، Ga، مشخص گردیده است. این سازمان مسئول پیگیری شیوع ایدز در ایالت متحده است. در سال ۱۹۹۳، CDC یک تعریف مجدد از ایدز را مطرح نمود که شامل کلیه حاملین HIV می‌شدند که میزان سلولهای CD4+T آنها کمتر از ۲۰۰ سلول می‌بود ( افراد بالغ سالم دارای ۱۰۰۰ یا بیشتر سلول CD4+T می‌باشند). بعلاوه، این تعریف در بر دارنده ۲۶ شرط کلینیکی است که مشخص کننده بیماران حاد HIV می‌باشد. اغلب شرایط تعریف شده ایدز آلودگیهایی هستند که براساس شرایطی به وجود آمده‌اند، که معمولا در افراد سالم خطری ایجاد نمی‌کنند. اشخاصی که دارای ایدز می‌باشند، با این وجود با داشتن این آلودگی‌ها در شرایط بحرانی قرار گرفته چرا که سیستم ایمنی بدن آنها چنان توسط ویروسHIV ضعیف گردیده که بدن نمی‌تواند در برابر باکتریهای مختلف، ویروسها و دیگر میکروبها واکنش مناسب نشان دهد.

آلودگیهای مشترک در میان حاملان ایدز دارای نشانه‌هایی مانند سرفه، سختی تنفس، مرض حمله، علائم روحی مانند گیجی، فراموشی، اسهال شدید و مداوم، تب، کاهش بینائی، سردرد شدید، کاهش وزن، خستگی زیاد، تهوع، استفراغ ، عدم تعادل، کما، نفخ شکمی‌ و بلع دردناک یا مشکل می‌باشد.

باوجود آنکه، کودکانی که دارای ایدز می‌باشند در معرض آلودگیهای همسان با بزرگسالان آلوده هستند، آنها همچنین حالت شدید آلودگیهای باکتری نظیر ورم ملتحمه چشم، آلودگی گوش و التهاب لوزه را نیز دارا می‌باشند.

حاملان ایدز در معرض انواع گوناگون سرطان قرار دارند، مخصوصا آندسته از سرطانها که منشا ویروسی دارند مانند تومور سرطانی و سرطان گردنی و یا سرطان سیستمی ‌بنام لنفوم‌ها. این سرطانها دارای میزان تهاجمی ‌بیشتری بوده و مداوای آنها در افراد ایدزی مشکل می‌باشد. نشان تومور سرطانی در افراد سفید پوست خالهای گرد قرمز متمایل به قهوه‌ای یا ارغوانی که در پوست یا دهان رشد می‌کند می‌باشد. در افرادی که دارای پوست تیره می‌باشند این نشانها رنگ بیشتری دارند.

به هنگام آلودگی بوسیله HIV، غالب افراد کاهش تدریجی در سلولهای CD4+T  را تجربه می‌کنند، البته با این وجود سرعت کاهش CD4+T در برخی از حاملان ویروس بسیار سریع می‌باشد. شخصی که سلولهای CD4+T وی در حدود ۲۰۰ باشد، علایم ویروس را تجربه خواهد نمود. ولی برخی نیز ممکن است با وجود آنکه میزان این سلولها کمتر از ۲۰۰ شده باشد دارای علایم بیماری مزبور نباشند.

برخی از افراد چنان بر اثر علایم بیماری ناتوان می‌شوند که حتی از انجام کارهای

روزمره اداری و یا خانگی خود نیز عاجز خواهند شد. برخی دیگر از مبتلایان ممکن است با امراض خطرناک تهدید کننده زندگی مواجه شوند.

میزان اندکی از مردم ( کمتر از ۵۰ ) بطور اولیه به ویروس HIV  برای ۱۰ سال یا بیشتر مبتلا گشته ولی هیچگونه علایمی‌از این مرض را در خود بروز نمی‌دهند. دانشمندان سعی دارند بفهمند که چه فاکتوری باعث عدم بروز علایم می‌گردد، مانند خصیصه‌های خاص سیستم ایمنی بدن آنها و یا بررسی این موضوع که آیا آنها کمتر مورد حمله ویروس قرار دارند و یا وضعیت ژنریک آنها بگونه‌ای است که از آنها در برابر تاثیر ویروس محافظت می‌کند؟

دانشمندان امیدوارند با مقایسه وضعیت طبیعی بدن آنهایی که در برابر ویروس مقاومت می‌کنند بتوانند واکسن محافظتی HIV را ساخته و از آن در جهت کنترل شیوع بیماری بهره برند.

آلودگی HIV و ایدز

تشخیص    

از آنجایی که آلودگی HIV در مراحل اولیه هیچ علایمی‌را از خود نشان نمی‌دهد می‌بایست خون بیمار را جهت شناسایی پادتن (پروتئین‌های مبارز امراض) HIV آزمایش کرد. پادتنهای HIV معمولا مورد شناسایی قرار نمی‌گیرند مگر آنکه از مدت بیماری حدود ۳ الی ۶ ماه گذشته باشد. تست HIV را می‌توان از روی بزاق و یا نمونه ادرار نیز انجام داد.

افراد مظنون به HIV را می‌بایست در زمانی که پادتنها رشد خود را انجام داده باشند مورد تست قرار داد. این آزمایش کمک خواهد که افراد را در زمان مناسب خود تحت درمان قرار داد، قبل از آنکه آلودگیهای دیگر ظهور کند ( به بخش مداوا در زیر رجوع کنید). آزمایش زود هنگام همچنین باعث می‌شود که به فرد هشدار لازم داده شود تا رفتاری را پیشه نماید که این  بیماری به دیگرن منتقل نگردد.

آزمایش HIV در اغلب مطبها یا کلینکهای بهداشتی انجام گرفته و باید با مشاوره همراه باشد. افراد چنانچه مشکل تعیین هویت برایشان مهم باشد می‌توانند در هر یک از مراکز بطور ناشناس تست شوند. بعلاوه به منظور شناخته نشدن می‌توان این کار را در منزل انجام داد. کیتهای تست ایدز را می‌توان بوسیله تلفن سفارش داد یا از داروخانه‌ها خرید.

دو نوع آزمایش متفاوت را می‌توان به منظور تست ایدز انجام داد، الیزا (ELISA ) و وسترن بلات ( Western Blot ). چنانچه فردی به میزان زیادی گمان برد که به ایدز آلوده باشد و هر دو تست ذکر شده منفی بود، با مراجعه به پزشک می‌بایست اقدام به آزمایش خون نماید. حتی ممکن است به فرد گفته شود که تستها را دوباره انجام دهد تا آنکه پادتن مربوطه رشد خود را انجام داده باشد.

آلودگی HIV و ایدز

مداوا

به هنگامی‌که ایدز برای اولین بار در ایالت متحده شیوع یافت، هیچ دارویی برای مبارزه با این بیماران نقص ایمنی موجود نبود و تنها تعداد کمی‌دارو برای بیماریهای ناشی از آن وجود داشت. با این وجود، پس از گذشت ۱۰ سال داروهایی جهت مبارزه با HIV   و امراض ناشی از آن بوجود آمده است.

وزارت غذا و دارو چندین دارو را برای مبارزه با آلودگی HIV مورد تایید قرار داده است. اولین گروه دارویی که برای درمان این مرض بکار گرفته شد نوکلئوساید (Nucleoside) است که تولید مرض را در مراحل اولیه باز می‌دارد.  از دیگر داروهای این کلاس زیدووداین (Zidovudine)، (همچنین بنام AZT  نیز خوانده شده )، زلکیتابین(Zalcitabine)، (ddC)، دیدانوساین(didanosine)     (ddI )، استاوداین (Stavudine) (D4T)، لمیوداین(Lamivudine )، (۳TC) و abacavir  succinate  می‌باشند.

این داروها شیوع HIV را  در بدن  کند  کرده  و  امراض جانبی را نیز به تاخیر می‌اندازد. مهمتر آنکه این داروها از انتقال ویروس به دیگران ممانعت می‌نماید. همچنین بازدارنده‌های غیر نوکلئوزیدها (NNRTIS)، نظیر دلاویرداین        (delavirdine )، نویراپین ( nevirapine ) و  افامیرنز  (efavirenz) نیز موجود می‌باشند که می‌توان  آنها را با ترکیب داروهای آنتی‌ریتروویرال (antireteoviral) بکار برد.

کلاس سوم داروهای ضد HIV، بازدارنده‌های پروتئاز خوانده می‌شود، که از تکثیر ویروس در مرحله بعد ممانعت بعمل می‌آورد. این داروها شامل: ریتونویر         (ritonavir)، سکوئینویر (saoquinivir )، ایندنیاویر (indinavir)،  و نلفیناویر (nelfinavir) می‌باشند. از آنجاییکه HIV می‌تواند در برابر هر یک از این کلاسها مقاوم شود، ترکیبی از هر دو جهت جلوگیری موثر ویروس لازم است.

داروهای آنتی ریتریتروویرال (antiretroviral ) موجود، باعث مداوای ایدز نمی‌شود و ممکن است تاثیر جانبی شدیدی نیز داشته باشد. AZT  ممکن است باعث تقلیل سلولهای قرمز و سفید خون شود، مخصوصا چنانچه در مراحل نهایی مرض مورد استفاده قرار گیرد. چنانچه کاهش سلولهای خون شدید باشد، مداوا بوسیله AZT باید متوقف گردد. DdI می‌تواند باعث التهاب لوزالمعده و آسیب رسانی عصب توام با درد شود.

بیشترین تاثیرات جانبی شایع مربوط به بازدارنده‌های پروتئاز شامل تهوع، اسهال، و دیگر علایم معده‌ای و روده‌ای می‌باشد. بعلاوه، بازدارنده‌های پروتئاز می‌توانند با دیگر داروها نیز تاثیراتی بوجود آورد و باعث عوارض جدی در شخص شود.

محقیقن، اخیرا مواردی در خصوص توزیع غیر عادی چربی در میان برخی از افراد گیرنده بازدارنده‌های پروتئاز را گزارش نموده‌اند. داروهای مختلفی برای کمک در مداوای امراض فرصت‌طلب برای افراد آلوده وجود داشته و این افراد باید طوری تحت درمان باشند که از ظهور PCP، که یکی از شایع‌ترین و کشنده‌ترین امراض فرصت‌طلب همراه HIV می‌باشد، جلوگیری بعمل آید.

کودکان برحسب گروه سنی می‌بایست  به هنگامی‌که میزان سلول CD4+T آنها کمتر از حد طبیعی شد، تحت درمان PCP قرار گیرند. صرف‌نظر از تعداد سلولهای CD4+T، کودکان یا بزرگسالان مبتلا به HIV که زنده می‌مانند برای بقیه عمر باید تحت درمان PCP باشند تا از بروز ذات‌الریه جلوگیری بعمل آید.

افراد آلوده به HIV که به تومور بدخیم (Kaposis   Sarcoma) و یا دیگر سرطانها مبتلا می‌شوند می‌بایست بوسیله رادیولوژی، شیمی‌درمانی و یا تزریق اینترفرون آلفا، پروتئین پیدایش یافته طبیعی مهندسی ژنتیک، تحت مداوا قرار گیرند.

آلودگی HIV و ایدز

جلوگیری

 از آنجایی که هیچگونه واکسنی برای HIV  موجود نیست، تنها راه جلوگیری از آلودگی بوسیله ویروس امتناع از افعالی است که خطر ابتلا به ویروس را در  بر دارد، مانند: اشتراک سر سوزن و داشتن عمل جنسی بدون کاربرد وسایل حفاظتی.

از آنجایی که بسیاری از افراد آلوده به HIV هیچگونه علایمی‌از خود بروز نمی‌دهند، راهی برای دانستن آنکه طرف مقابل اعمال جنسی دارای ویروس می‌باشد یا خیر وجود ندارد، بجز آنکه آن شخص تحت آزمایش مداوم بوده و یا در اعمال مشکوک جنسی شرکت نداشته باشد. CDC پیشنهاد می‌کند که افراد آلوده از آمیزش جنسی بپرهیزند و یا آنکه از کاندوم پلاستیکی در موقع داشتن آمیزشهای دهانی، مقعدی و یا مهبلی استفاده کنند.

تنها باید از کاندوم پلاستیکی ساخته شده از لاستیک استفاده نموده و از روغنهای مایع جهت چرب نمودن کاندوم بهره برد. با وجود آنکه برخی از شواهد آزمایشگاهی دال بر از بین بردن ارگانیسم HIV توسط اسپرم کشها می‌باشد، محققین دلیلی مبنی بر صحت آنکه این محصولات مانع از HIV می‌شوند نیافته‌اند. چنانچه زن بارداری به هنگام حاملگی، درد زایمان و زایمان ازAZT استفاده نماید، خطر انتقالHIV از مادر به جنین بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد یافت. همچنین نوزاد نیز باید آن را در خلال شش هفته اول زندگی مصرف نماید.

تحقیقات

NIAID از محققینی که تحقیقات زیادی  در خصوص آلودگی HIV  انجام داده‌اند پشتیبانی نموده است. این تحقیقات شامل توسعه و تست واکسن HIV و درمانهای جدید برای آن و عوارض مرتبط با آن می‌باشد. بیش از دوجینها واکسن HIV بر روی افراد آزمایش شده است  و بسیاری از داروهای HIV و آلودگیهای مرتبط با ایدز یا در حال توسعه می‌باشند و یا تست شده‌اند. محققین همچنین چگونگی صدمه رسانی سیستم ایمنی بدن توسط HIV را کاملا تحت بررسی قرار داده‌اند.

این تحقیقات داروها و واکسنهای جدیدی را در دست بررسی و پیشنهاد قرار داده است. NIAID همچنین محققین را تشویق می‌نماید تا آنکه چگونگی پیشرفت بیماری را در افراد مختلف بصورت مستنداتی گردآوری نمایند.