ارتباط بین علایم اعتیاد به اینترنت با تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم مهار رفتاری در بین افراد بزرگسال با اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی (ADHD)

ارتباط بین علایم اعتیاد به اینترنت با تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم مهار رفتاری در بین افراد بزرگسال با اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی (ADHD) – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه علوم اجتماعی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات رایگان

مطالعه 20 الی 100% رایگان مقالات ترجمه شده

1- قابلیت مطالعه رایگان 20 الی 100 درصدی مقالات 2- قابلیت سفارش فایل های این ترجمه با قیمتی مناسب مشتمل بر 3 فایل: pdf انگیسی و فارسی مقاله همراه با msword فارسی -- تذکر: برای استفاده گسترده تر کاربران گرامی از مقالات آماده ترجمه شده، قیمت خرید این مقالات بسیار کمتر از قیمت سفارش ترجمه می باشد.  

چگونگی سفارش

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه (شماره حساب) ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.com شامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر -- مقالات آماده سفارش داده شده عرفا در زمان اندک یا حداکثر ظرف مدت چند ساعت به ایمیل شما ارسال خواهند شد. در صورت نیاز فوری از طریق اس ام اس اطلاع دهید.

ارتباط بین علایم اعتیاد به اینترنت با تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم مهار رفتاری در بین افراد بزرگسال با اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی (ADHD)

 تحقیقات روان پزشکی

کالج روانشناسی، دانشگاه سنترال چاینا نرمال، هوبئی، چین

لابراتوار کلیدی روانشناسی سایبری نوجوانان (CCNU)، وزارت آموزش، ووهان، چین، الزویر

2016

چکیده

هدف این مطالعه تست ارتباط علایم اعتیاد به اینترنت، با تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم های مهار رفتاری، در بین افراد بزرگسال دارای اختلالات کم توجهی ـ بیش فعالی (ADHD) و افراد بزرگسال بدون چنین اختلالی می باشد. مجموع 146 فرد بزرگسال در رده سنی 19 و 33 سال در این مطالعه شرکت داده شدند. شرکت کنندگان با استفاده از نگارش چینی مقیاس خود گزارشی ADHD افراد بزرگسال (ASRS) مورد ارزیابی قرار گرفتند، که به عنوان یک نگارش ویراستاری شده مرتبط با مقیاس اعتیاد به اینترنت چن (CIAS-R)، مقیاس 11 تکانشگری بارات (BIS-11)، پرسشنامه شخصیت سه بعدی (TPQ)، مقیاس تنهایی UCLA و سیستم مهار رفتاری و همچنین مقیاس سیستم فعال شدگی رفتاری (مقیاس BIS/BAS) مد نظر می باشد. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی معرف این موضوع می باشد که تکانشگری، تنهایی و سیستم مهار رفتاری به عنوان شاخص های پیش بینی کننده معنی دار اعتیاد به اینترنت در بین افراد بزرگسال با عارضه ADHD به شمار می آید. تنهایی حاد نیز به طور معنی داری در ارتباط با علایم اعتیاد شدیدتر به اینترنت در بین گروه غیر ـ ADHD می باشد. افراد بزرگسال دارای تکانشگری، تنهایی و BIS سطح بالا را می بایست با دقت برای ممانعت از این نوع از اعتیاد اینترنتی تحت مداوا قرار داد. به علاوه، افراد بزرگسال با و بدون ADHD نیز می بایست با استفاده از استراتژی های بازدارنده دیگری تحت درمان قرار گیرند.

کلمات کلیدی: اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی، اعتیاد به اینترنت، تکانشگری، تنهایی، نوجویی، سیستم مهار رفتاری

1- مقدمه

اعتیاد به اینترنت تحت عنوان عدم قابلیت کنترل کاربرد اینترنت تعریف می شود که نهایتاً منجر به بروز نقص و اختلال در عملکرد روانشناسی، احساسی، ارتباطات بین شخصی و عملکرد آکادمیک یا علمی می شود (Young، 1998، Davis، 2001 ). نرخ شیوع اعتیاد به اینترنت در بین دانشجویان کالج های غربی و شرقی 9/5 درصد الی 9/12 درصد گزارش شده است (Ni و همکاران، 2009، Yen و همکاران، 2009ب، Chou و Hsiao، 2000، Dalbudak و همکاران، 2013الف). این میزان شیوع بالا معرف اعتیاد به اینترنت بعنوان یک اختلال شایع و مشکل آفرین در دنیا است. بنابراین، درک عوامل ریسک محتمل اعتیاد به اینترنت به منظور توسعه برنامه های تداخلی بازدارنده کارآمد جهت کاهش بروز شیوع اعتیاد به اینترنت ضروری می باشد.

مطالعات قبلی مشخص ساخته اند که ارتباطات معنی داری بین اعتیاد به اینترنت و اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) وجود دارد (Yoo و همکاران، 2004، و Cao و همکاران، 2007، Yen و همکاران، 2007، 2009ب، Dalbudak و Evren، 2014). ADHD به عنوان یک اختلال روانی می باشد که از دوران کودکی آغاز گردیده و بر این مبنا علایم مرکزی رفتاری ADHD را می توان تکانشگری، بیش فعالی و بی توجهی در نظر گرفت (American Psychiatric Association، 2000). در اکثریت قابل توجهی از کودکان دارای عارضه ADHD، علایم رفتاری در دوران بزرگسالی نیز همچنان ادامه داشته و این میزان برابر با 4/4 درصد الی 9/9 درصد گزارش شده است (Kessler و همکاران، 2006و Yen و همکاران، 2009ب) به علاوه، بررسی های قبلی گزارش نموده اند که کودکان و بزرگسالان دارای اختلالات ADHD  در سطح بیشتری بسمت تماشای تلویزیون، بازی اینترنتی و بازی های ویدیویی روی می آورند (Weiss و همکاران، 2011، Weinstein و Weizman، 2012). مطالعات قبلی مشخص ساخته اند که 7/32 درصد کودکان دارای عارضه ADHD و 7/15 درصد بزرگسالان دارای این عارضه از مشکل اعتیاد به اینترنت در رنج می باشند (Yoo و همکاران، 2004، Yen و همکاران، 2014).

Ko و همکاران (2012) مشخص ساختند که مکانیزم های زیست روان اجتماعی را می توان جهت تشریح همزیستی بین اعتیاد به اینترنت و ADHD بکار گرفت. در ابتدا «بروز آسان خستگی» و « بیزاری از پاداش گیری با تاخیر » را می توان به عنوان دو مؤلفه کلیدی در ADHD به حساب آورد (Castellanos و Tannock، 2002، Diamond، 2005)، به علاوه رفتار اینترنتی نیز بر مبنای واکنش سریع و پاداش فوری توصیف می گردد که ممکن است سبب افزایش خطرپذیری بیشتر افراد معتاد به اینترنت با توجه به عارضه ADHD شود (Yen و همکاران، 2014). دوماً، افراد بزرگسال با عارضه ADHD دارای اختلال در مهار / بازدارندگی می باشند (Barkley، 1997، Rubia و همکاران، 2005)، که ممکن است سبب شود تا افراد دارای ADHD با مشکلاتی در کنترل کاربرد اینترنت روبرو گردند. سوماً علایم ADHD دارای تأثیر منفی بر روی ارتباطات بین شخصی می باشند (Harpin، 2005)، و در این راستا خصیصه عدم افشای نام یا قابلیت بی نام بودن در فضای اینترنت را می توان به عنوان یک پوشش برای سرپوش گذاشتن بر اختلالات مرتبط با ADHD بکار برد تا از این طریق ارتباطات بین شخصی ضعیف خود در دنیای واقعی را جبران نمود. با این حال، اعمال مطالعات متعاقب جهت بررسی عوامل ریسک اعتیاد به اینترنت در بزرگسالان با عارضه ADHD ضروری می باشد.

محققین دریافتند که سن (Yen و همکاران، 2009الف)، جنسیت (Ko و همکاران، 2009، Mottram و Fleming، 2009، Yen و همکاران، 2009الف، 2009ب) و فعالیت اینترنتی (Chou و Hsiao، 2000) به عنوان عوامل مرتبط معنی دار در خصوص اعتیاد به اینترنت یا کاربرد مشکل آفرین اینترنت به شمار می آیند. تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم مهار رفتاری نیز به عنوان عوامل ریسک اعتیاد به اینترنت شناخته می شوند. انجام تحقیقات بیشتر جهت درک ارتباط بین این عوامل و اعتیاد به اینترنت در بزرگسالان دارای عارضه ADHD ضروری می باشد.

اعتیاد به اینترنت نه تنها به عنوان یک اعتیاد رفتاری به شمار می آید، بلکه این مورد را می توان به عنوان یک اختلال در کنترل تکانه نیز در نظر داشت (Treuer و همکاران، 2001، Sadock، 2007، Mazhari، 2012ب). Cao و همکاران (2007) دریافتند که گروه با عارضه اعتیاد به اینترنت در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری دارای نمرات بالاتری در ارتباط با زیر مقیاس های BIS ـ 11 همانند ویژگی های کلیدی مربوط به توجه (attentional key )، ویژگی های کلیدی حرکتی (motor key) و مجموع نمرات می باشد و نمرات اعتیاد به اینترنت به طور معنی داری دارای ارتباط مثبت با نمره BIS و تعداد خطاهای پاسخ در یک کار تجربی می باشند (Cao و همکاران، 2007). تحقیقات نشان دهنده این موضوع می باشد که سطح تکانشگری گروه معتاد به اینترنت به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد / کنترل است (Li، 2013). یک مطالعه قبلی اقدام به مقایسه تکانشگری و صفات مرتبط در زمینه اعتیاد به اینترنت با قماربازی بیمارگون نموده و مشخص ساخته است که تکانشگری را می توان به عنوان نشانگر استعداد به اعتیاد اینترنت در نظر گرفت (Lee و همکاران، 2012). این موضوع نیز در نظر گرفته شده است که افراد بزرگسال با عارضه ADHD دارای علامت های بیشتری در خصوص پدیده تکانشگری می باشند (Malloy-Diniz و همکاران، 2007). با این حال، مطالعات طولی معرف یک تأخیر در علامت های ADHD و علامت های بیش فعالی / تکانشگری هستند که مشخص کننده نوعی کاهش در  این سطح  با در نظرگیری افزایش سن است (Achenbach و همکاران، 1995، Hart، 1995، Biederman و همکاران، 2000). انجام مطالعات متعاقب جهت مشخص سازی همبستگی تکانشگری با پدیده اعتیاد به اینترنت در بین بزرگسالان دارای عارضه ADHD ضروری می باشد.

مطالعات قبلی نشان داده اند که تنهایی در ارتباط با پدیده اعتیاد به اینترنت یا کاربرد جبری اینترنت می باشد (Hart و همکاران، 1995، Moody، 2001، Kraut و همکاران، 2002، Morahan-Martin و Schumacher، 2003، Hardie و Tee، 2007، Bozoglan و همکاران، 2013). Caplan (2013) مشخص می سازد که تنهایی و افسردگی این دسته از افراد سبب می شود تا آنها تعامل اجتماعی آنلاین را با تعاملات چهره به چهره ترجیح دهند، که ممکن است نهایتاً منجر به کاربرد جبری اینترنت و مشکلات روانی اجتماعی در ارتباط با کاربرد اینترنت شود. کودکان دارای عارضه ADHD از مهارت های اجتماعی کمتری برخودار می باشند (DuPaul و همکاران، 2001) و دارای اختلالاتی در برقراری ارتباط با همتایان خود می باشند که غالباً در زمان کودکی شایع است و به علاوه این عارضه در افراد بزرگسال دارای مشکل ADHD نیز دیده می شود (Bagwell و همکاران، 2001). با این حال، تحقیقات اندکی در خصوص ارتباط بین تنهایی و اعتیاد به اینترنت در بزرگسالان دارای عارضه ADHD انجام شده است.

 2- روش

2ـ1. شرکت کنندگان

سه کالج در شهر ووهان (مرکز هوبئی) و دو کالج در چانگشا (مرکز هونان) برای این ارزیابی برگزیده شدند. 1021 دانشجو از 25 کلاس در این مطالعه ثبت نام نمودند. این کلاس ها به صورت تصادفی انتخاب شدند. کلیه دانشجویان اقدام به تکمیل فرم مقیاس خود گزارش دهی ADHD (ASRS) بزرگسالان در کلاس نمودند آن هم متعاقب آنکه محققین راهکارها و ضروریات مرتبط را به آنها توضیح دادند. پرسشنامه ها متعاقباً پس از تکمیل شدن جمع آوری گردیدند. 141 دانشجوی کالج نیز از طریق نشست های مرتبط ADHD و گروه QQ (که یک نرم افزار پیام رسان فوری معروف در چین می باشد) در این مبحث مشارکت نمودند. از شرکت کنندگان درخواست شد تا نسبت به تکمیل پرسشنامه به صورت بدون نام در فضای آنلاین پس از آگاهی از محتویات آن اقدام کنند. کلیه شرکت کنندگان یک هدیه کوچک (یک دفترچه یا هشت یوان) در انتهای این مطالعه دریافت نمودند.

2ـ2. برآوردها

2ـ2ـ1. پرسشنامه ارتباطاتی پایه

پرسشنامه اطلاعاتی پایه شامل 9 سئوال در خصوص اطلاعات جمعیتی نظیر سن، جنسیت، سطح آموزشی و تجربه اینترنت می باشد.

2ـ2ـ2. نگارش چینی ASRS

نگارش چینی ASRS (Gau و همکاران، 1997) شامل 18 قلم اطلاعاتی می باشد و به دو زیرمقیاس در بردارنده بی توجهی و بیش فعالی / تکانشگری، مشتمل بر 9 مورد بی توجهی و 9 مورد بیش فعالی ـ تکانشگری تقسیم شده است. این پرسشنامه در بردارنده مؤلفه های خود گزارش شده نوع پنج امتیازی لیکرت می باشد که از صفر (ابداً) تا چهار (تقریباً / غالباً) رده بندی گردیده است. مطالعه قبلی معرف پایایی مناسب روش تست ـ باز آزمایی (0.80–0.85) و همسانی درونی (آلفای کرنباخ = 0.83–0.91) در زیر مقیاس های ASRS می باشد (Yeh و همکاران، 2008). نمرات این مقیاس به صورت معتدل تا سطح بالایی دارای همبستگی با مقیاس رتبه بندی وندر یوتا می باشد (همبستگی پیرسون = 0.37∼0.66) (Yeh و همکاران، 2008). مطالعه قبلی نشان داده است که نگارش چینی ASRS دارای پایایی و اعتبار پذیرفته شده ای جهت پالایش و کنترل افرد بزرگسال با عارضه ADHD می باشد.

2ـ2ـ3. مقیاس ویرایش شده چن در خصوص اعتیاد به اینترنت (CIAS-R)

CIAS-R (Chen و همکاران، 2003) حاوی 26 قلم اطلاعاتی با در نظرگیری مقیاس چهار امتیازی لیکرت و با نمراتی در محدوده از 26 الی 104 می باشد. بالاترین مجموع نمرات معرف سطح بالاتر اعتیاد به اینترنت می باشد. این اقلام قابلیت ارزیابی پنج بعد مشکلات مرتبط با اینترنت را دارند که شامل تحمل (چهار پرسش) کاربرد اجباری (پنج پرسش)، ترک (پنج پرسش)، تأثیر منفی بر روی فعالیت های اجتماعی، ارتباطات بین شخصی و شرایط فیزیکی (هفت پرسش) و مدیریت زمان (پنج پرسش) می باشد. پایایی داخلی این مقیاس و زیر مقیاس ها در محدوده ای از 79/0 الی 93/0 می باشند (Chen و همکاران، 2003). پایایی تست ـ آزمون مجدد / بازآزمایی CIAS-R برابر با 83/0 است (Cao و همکاران، 2010، Hu و 2007). نقطه قطع 64/63 مرتبط با CIAS به عنوان دقت تشخیصی (6/87 درصد) و ویژگی خاص (6/92 درصد) مشخص شد (Ko و همکاران، 2005). بر این مبنا، موارد با نمرات CIAS برابر با 64 یا بیشتر به عنوان گروه معتاد به اینترنت مشخص شده و مواردی که دارای نمرات 57 یا کمتر بوده است نیز به عنوان گروه غیرمعتاد تعیین شدند.

2ـ2ـ4. مقیاس 11 تکانشگری بارات (BIS-11)

نگارش چینی BIS-11، که به وسیله Zhou و همکاران (2006) پالایش شد، به عنوان یک پرسشنامه 26 آیتمی به شمار می آید که در بردارنده مقیاسی از 1 الی 4 است. این مقیاس به سه زیرکلاس شامل تکانشگری با در نظرگیری توجه، تکانشگری حرکتی و تکانشگری غیربرنامه ریزی تقسیم می شود. ضریب آلفای کرونباخ مجموع مقیاس و زیرمقیاس ها عبارتند از 7590/0، 5648/0، 6584/0 و 6872/0 و ضرایب تست ـ بازآزمایی مجموع مقیاس و زیرمقیاس ها 853/0، 665/0، 791/0، و 838/0 مشخص شدند (Zhou و همکاران، 2006).

2ـ2ـ5. پرسشنامه شخصیت سه بعدی (TPQ)

پرسشنامه شخصیت سه بعدی (TPQ) که به وسیله کلونینگر ارائه شد بر مبنای تئوری شخصیت می باشد. ترجمه چینی این پرسشنامه که مطالعه جاری بکار گرفته شده است حاوی صد قلم اطلاعاتی می باشد، که قابلیت ارزیابی سه بعد شخصیت را خواهد داشت: نوجویی (NS)، اجتناب از صدمه دیدگی (HA)، و وابستگی به پاداش (RD). ما از زیرمقیاس نوجویی استفاده می نماییم که شامل 34 پرسش صحیح یا غلط می باشد. ضریب همبستگی پایایی تست ـ بازتست / باز آزمونی NS 85/0 گزارش شد. آلفای کرونباخ NS نیز 70/0 ـ 82/0 مشخص شد (Duan و همکاران، 2006، Jiang و همکاران، 2012) . NS به صورت مثبتی دارای همبستگی با پرخاشگری می باشد (Chen و همکاران، 2002)

2ـ2ـ6. مقیاس تنهایی UCLA

جهت ارزیابی تنهایی، مقیاس تنهایی UCLA (نگارش 3) استفاده شد. این مقیاس شامل یک اطلاعات 20 قلمی می باشد که بر مبنای مقیاس 4 امتیازی (1 = هرگز، 2 = به ندرت، 3 = در برخی از مواقع، 4 = غالباً) تعیین شده است. نمرات بالاتر معرف تنهایی بیشتر می باشد. همسانی داخلی (ضریب آلفا) در محدوده 89/0 الی 94/0 مشخص گردیده و پایایی تست ـ باز آزمون نیز 73/0 تعیین شد (Russell،1996). مقیاس تنهایی UCLA دارای پایایی و همسانی خوبی با توجه به دانشجویان کالج چین می باشد (Zhang، 2011).

2ـ2ـ7. سیستم مهار رفتاری و سیستم فعالسازی رفتاری (مقیاس BIS/BAS)

نگارش چینی Carver و White (1994) مقیاس BIS/BAS پالایش شده به وسیله Li و همکاران (2008) به عنوان یک پرسشنامه متشکل از 18 قلم اطلاعاتی در نظر گرفته شده است که مقیاس های آن از 1 (کاملاً موافق) تا 4 (کاملاً ناموافق) مشخص گردیده است. این مورد شامل محرک BAS (BASD) جستجوی سرگرمی BAS (BASFS)، پاسخگویی پاداش BAS (BASRR) و آلفای کرونباخ برای BIS، BASRR, BASD و BASF می باشد که به ترتیب در بردارنده 59/0، 72/0، 66/0 و 55/0 می باشند و به علاوه مقیاس BIS/BAS نیز به صورت نسبتاً پایا و معتبر برای ویژگی های شخصیتی در نظر گرفته شده است (Li و همکاران، 2008).

2ـ3. تحلیل آماری

تفاوت های گروهی در متغیرهای مربوط به آمار جمعیتی شامل داده های پیوسته با استفاده از آزمون ـ T مستقل محاسبه شدند. مقایسات بین گروهی شامل داده های رده بندی نیز با استفاده از تحلیل مربع ـ کای ارزیابی گردیدند. همبستگی بین علامت های ADHD و نمرات CIAS نیز با استفاده از آنالیز همبستگی پیرسون ارزیابی شدند. رگرسیون سلسله مراتبی جهت برآورد ارتباطات بین اعتیاد به اینترنت و متغیرهای جمعیتی و ویژگی های شخصیتی بکار گرفته شد. کلیه تحلیل های آماری با استفاده از برنامه نرم افزاری کامپیوتری SPSS 19.0. با اهمیت آماری مشخص شده در سطح 05/0، دو طرفه، اعمال شدند.

3- نتایج

ویژگی های مربوط به آمار جمعیتی و فعالیت های آنلاین در جدول 1 نشان داده شده اند. مدت کاربرد اینترنت به طور معنی داری در گروه ADHD در مقایسه با گروه شاهد بیشتر گزارش شده و بزرگسالانی که به عارضه ADHD وابسته هستند به احتمال بیشتری از اینترنت فراتر از 20 ساعت در هفته استفاده می نمایند. چت یا گفتگوهای آنلاین (1/78 درصد) به عنوان غالبترین فعالیت اینترنتی بزرگسالان با عارضه ADHD به شمار می آید و متعاقب آن بازی (5/68 درصد) می باشد. میزان بازی به طور معنی داری در گروه ADHD (5/68 درصد) در مقایسه با گروه شاهد (2/45 درصد، χ2=8.096، df=1، p<0.01) بیشتر است.

4- مباحث

هدف این مطالعه بررسی ارتباطات علایم اعتیاد به اینترنت با توجه به تکانشگری، تنهایی، نوجویی و سیستم های مهار رفتاری در بین افراد بزرگسال با توجه به اختلال بی توجهی / بیش فعالی (ADHD) و بزرگسالان بدون این عارضه می باشد. نتایج معرف آن هستند که تکانشگری به احتمال زیادی نقش خاصی را در خطرپذیری مربوط به اعتیاد به اینترنت در بین افراد بزرگسال با ADHD بازی می نماید و تنهایی نیز پیش بینی کننده اعتیاد به اینترنت در بزرگسالان بدون عارضه ADHD می باشد.

نتایج این بررسی مشخص می سازند که افراد بزرگسال با ADHD در آن دسته از بازی های آنلاینی مشارکت دارند که نیازمند تلاش های ذهنی چندانی نمی باشد. این یافته در تعامل با مشاهدات بالینی و مطالعات قبلی می باشد (Yoo و همکاران، 2004، Ko و همکاران، 2009، Weinstein و Weizman، 2012). با توجه به آنکه ADHD به عنوان یک عارضه روانشناختی دوران کودکی به شمار می آید، منطقی می باشد تا این مورد را فرض نماییم که علایم ADHD سبب بدترسازی ویژگی ها و خصیصه های اعتیاد به اینترنت و بروز مشکلات بیشتر در این زمینه خواهد شد. به علاوه، در تعامل با مطالعات قبلی (Yoo و همکاران، 2004، Ko و همکاران، 2009، Yen و همکاران، 2009ج)، گروه ADHD در مقایسه با گروه غیر ـ ADHD نشان دهنده اعتیاد بیشتری به اینترنت می باشد. نمرات ASRS دارای همبستگی های معنی دار مثبتی با نمرات CIAS-R می باشند. نتایج مؤکد آن هستندکه بزرگسالان با عارضه ADHD به آسانی در معرض اعتیاد به اینترنت قرار داشته و این مورد می تواند به ما در زمینه پالایش اشخاصی کمک نماید که تمایل بیشتری به این عارضه دارند.

5- نتیجه گیری

درصد افراد بزرگسال با عارضه ADHD که دارای اعتیاد به اینترنت می باشند به طور قابل توجهی زیاد است. افراد بزرگسال با عارضه ADHD ترجیح می دهند تا زمان بیشتری را در فضای آنلاین سپری نموده و اعتیاد بیشتری به بازی های آنلاین دارند. به علاوه، تکانشگری، تنهایی و BIS به عنوان علایم خطرپذیری یا استعداد اینگونه از افراد به سمت اعتیاد به اینترنت مخصوصاً برای بزرگسالان با عارضه ADHD تلقی گردیده و تنهایی نیز خود به عنوان یک عامل اعتیاد به اینترنت در بین افراد بزرگسالی تلقی می شود که دارای عارضه خاصی در ارتباط با ADHD نمی باشند. استراتژی های بازدارنده مختلف با تمرکز بر روی تکانشگری و تنهایی را می بایست در دسترس گروه ADHD و گروه غیر ADHD به ترتیب قرار داد.